رباعی شماره ۱۳۰۵
ما باده‌ی ز خون دل خود می‌نوشیم
در خم تن خویش چو می می‌جوشیم
جان را بدهیم و نیم از آن باده خوریم
سر را بدهیم و جرعه‌ای نفروشیم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- از باده‌ی لعل ناب شد گوهر ما
- این مستی من ز باده‌ی حمرا نیست
- هر چند دلم رضا او می‌جوید
- دل از می عشق مست می‌پنداری
- انگورم و در زیر لگد می‌گردم
نظرات نوشته شده