رباعی شماره ۱۳۷۷
آشفته همی روی بکوئی ای جان
میجوئی از آن گمشده خویش نشان
من دوش بدیدم کمرت را ز میان
هان تا نبری گمان بد بر دگران
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ای زخم تو خوشتر از دوای دگران
- ای خورده مرا جگر برای دگران
- هم نور دل منی و هم راحت جان
- در اصل یکی بد است جان من و تو
- ای جان تو بر مقصران آشفته
نظرات نوشته شده