رباعی شماره ۱۶۷۸
استاد مرا بگفتم اندر مستی
کگاهم کن ز نیستی و هستی
او داد مرا جواب و گفتا که برو
گر رنج ز خلق دور داری رستی
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- اسرار مرا نهانی اندر جان کن
- رفتم بر یار از سر سر دستی
- عشق آن باشد که خلق را دارد شاد
- همسایگی مست فزاید مستی
- دل گفت مرا بگو کرا می‌جوئی
نظرات نوشته شده