غزل شماره ۴۱۷
من پری زاده‌ام و خواب ندانم كه كجا است
چونك شب گشت نخسپند كه شب نوبت ما است
چون دماغ است و سر استت مكن استیزه بخسب
دخل و خرج است چنین شیوه و تدبیر سزا است
خرج بی‌دخل خدایی است ز دنیا مطلب
هر كه را هست زهی بخت ندانم كه كه را است
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- آن خواجه اگر چه تیزگوش است
- ساقی بیار باده كه ایام بس خوشست
- فقیر است او فقیر است او فقیر ابن الفقیر است او
- امروز چنانم كه خر از بار ندانم
- سر مپیچان و مجنبان كه كنون نوبت تو است
نظرات نوشته شده