غزل شماره ۵۴۷

سجده كنم پیشكش آن قد و بالا چه شود

دیده كنم پیشكش آن دل بینا چه شود

باده او را نخورم ور نخورم پس كی خورد

گر بخورم نقد و نیندیشم فردا چه شود

باده او همدل من بام فلك منزل من

گر بگشایم پر خود برپرم آن جا چه شود

دل نشناسم چه بود جان و بدن تا برود

غم نخورم غم نخورم غم نخورم تا چه شود

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.