غزل شماره ۵۴۷
سجده كنم پیشكش آن قد و بالا چه شود
دیده كنم پیشكش آن دل بینا چه شود
باده او را نخورم ور نخورم پس كی خورد
گر بخورم نقد و نیندیشم فردا چه شود
باده او همدل من بام فلك منزل من
گر بگشایم پر خود برپرم آن جا چه شود
دل نشناسم چه بود جان و بدن تا برود
غم نخورم غم نخورم غم نخورم تا چه شود
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- گر نخسپی شبكی جان چه شود
- گر نخسپی شبكی جان چه شود
- گر نخسبی ز تواضع شبكی جان چه شود
- دل گردون خلل كند چو مه تو نهان شود
- طوطی جان مست من از شكری چه می‌شود
نظرات نوشته شده