غزل شماره ۱۵۴۱
مرا خواندی ز در تو خستی از بام
زهی بازی زهی بازی زهی دام
از آن بازی كه من می دانم و تو
چه بازی‌ها تو پختستی و من خام
تویی كز مكر و از افسوس و وعده
چو خواهی سنگ و آهن را كنی رام
مها با این همه خوشی تو چونی
ز زحمت‌های ما وز جور ایام
چه می پرسم تو خود چون خوش نباشی
كه در مجلس تو داری جام بر جام
مرا در راه دی دشنام دادی
چنین مستم ز شیرینی دشنام
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- شدم از دست یك باره ز دست عشق تا دانی
- زهی باغ زهی باغ كه بشكفت ز بالا
- مرا در دل همی‌آید كه من دل را كنم قربان
- به گرد دل همی‌گردی چه خواهی كرد می دانم
- چو عشقش برآرد سر از بی‌قراری
نظرات نوشته شده