غزل شماره ۳۰۰۶

سیمرغ و كیمیا و مقام قلندری

وصف قلندرست و قلندر از او بری

گویی قلندرم من و این دل پذیر نیست

زیرا كه آفریده نباشد قلندری

دام و دم قلندر بی‌چون بود مقیم

خالیست از كفایت و معنی داوری

از خود به خود چه جویی چون سر به سر تویی

چون آب در سبویی كلی ز كل پری

از خود به خود سفر كن در راه عاشقی

وین قصه مختصر كن ای دوست یك سری

نی بیم و نی امید نه طاعت نه معصیت

نی بنده نی خدای نه وصف مجاوری

عجزست و قدرتست و خدایی و بندگی

بیرون ز جمله آمد این ره چو بنگری

راه قلندری ز خدایی برون بود

در بندگی نیاید و نه در پیمبری

زینهار تا نلافد هر عاشق از گزاف

كس را نشد مسلم این راه و ره بری

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.