«فرنگیس» در غزلستان
- فردوسی
- «فرنگیس» در شاهنامه فردوسی
- فرنگیس مهتر ز خوبان اوی
نبینی به گیتی چنان موی و روی - فرنگیس خواند همی مادرش
شود شاد اگر باشم اندر خورش - به مهرت همی دل بجنبد ز جای
یکی با فرنگیس خیز ایدر آی - به کاخ فرنگیس رفتند شاد
بدید آن بزرگی فرخ نژاد - پرستار چندی به زرین کلاه
فرنگیس با تاج در پیش‌گاه - فرنگیس را هم ندانی تو باز
تو گویی شدست از جهان بی‌نیاز - فرنگیس گفت این بجز نیکوی
نباشد نگر یک زمان بغنوی - فرنگیس گفت ای خردمند شاه
مکن هیچ گونه به ما در نگاه - و دیگر فرنگیس را خواستی
به مهر و وفا دل بیاراستی - فرنگیس بشنید رخ را بخست
میان را به زنار خونین ببست - فرنگیس نالنده بود این زمان
به لب ناچران و به تن ناچمان - به کاخ بلندش یکی خانه بود
فرنگیس زان خانه بیگانه بود - فرنگیس گفت ای گو شیرچنگ
چه بودت که دیگر شدستی به رنگ - فرنگیس بگرفت گیسو به دست
گل ارغوان را به فندق بخست - که این هول کاریست بادرد و بیم
که اکنون فرنگیس را بر دو نیم - فرنگیس را دید چون بیهشان
گرفته ورا روزبانان کشان - نجوید همانا فرنگیس بخت
نه اورنگ شاهی نه تاج و نه تخت - برین نیز بگذشت یک چند روز
گران شد فرنگیس گیتی فروز - همه بندگان موی کردند باز
فرنگیس مشکین کمند دراز - فرنگیس رانیز خواهند کشت
مکن هیچ‌گونه برین کار پشت - فرنگیس و کیخسرو آنجا رسید
بسی مردم آمد ز هر سو پدید - بدو گفت پیران که برخیز و رو
خرامنده پیش فرنگیس شو - فرنگیس ترگی به سر بر نهاد
برفتند هر سه به کردار باد - سوی شهر ایران نهادند روی
فرنگیس و شاه و گو جنگ‌جوی - فرنگیس را نیز کردند یار
نهانی بران بر نهادند کار - سر گیو بر نیزه سازید گفت
فرنگیس را خاک باید نهفت - فرنگیس گفت ار درنگ آوریم
جهان بر دل خویش تنگ آوریم - فرنگیس با رنج دیده پسر
به خواب اندر آورده بودند سر - چو نزد فرنگیس رفتند باز
سخن رفت چندی ز راه دارز - فرنگیس چون روی بهزاد دید
شد از آب دیده رخش ناپدید - فرنگیس را دید دیده پرآب
زبان پر ز نفرین افراسیاب - نشسته فرنگیس بر پاس گاه
به دیگر کران خفته بد گیو و شاه - فرنگیس زان جایگه بنگرید
درفش سپهدار توران بدید - ستوه آمد از چنگ یک تن سپاه
همی رفت گیو و فرنگیس و شاه - چو کیخسرو ایران بجوید همی
فرنگیس باری چه پوید همی - مرا برکشد زنده بر دار خوار
فرنگیس را با تو ای شهریار - پس او فرنگیس و گیو دلیر
نترسد ز جیحون و زان آب شیر - بگفت آنک من با فرنگیس و شاه
چه کردم ز خوبی بهر جایگاه - فرنگیس را من خریدم بجان
پدر بر سر آورده بودش زمان