«کرشمه» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «کرشمه» در غزلیات حافظ شیرازی
- بشد که یاد خوشش باد روزگار وصال
خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا - چندان بود کرشمه و ناز سهی قدان
کاید به جلوه سرو صنوبرخرام ما - به یک کرشمه که نرگس به خودفروشی کرد
فریب چشم تو صد فتنه در جهان انداخت - خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست
گشاد کار من اندر کرشمه های تو بست - پری نهفته رخ و دیو در کرشمه حسن
بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست - سحر کرشمه چشمت به خواب می دیدم
زهی مراتب خوابی که به ز بیداریست - علاج ضعف دل ما کرشمه ساقیست
برآر سر که طبیب آمد و دوا آورد - کرشمه تو شرابی به عاشقان پیمود
که علم بی خبر افتاد و عقل بی حس شد - عتاب یار پری چهره عاشقانه بکش
که یک کرشمه تلافی صد جفا بکند - دل از کرشمه ساقی به شکر بود ولی
ز نامساعدی بختش اندکی گله بود - چنان کرشمه ساقی دلم ز دست ببرد
که با کسی دگرم نیست برگ گفت و شنید - جز نقد جان به دست ندارم شراب کو
کان نیز بر کرشمه ساقی کنم نثار - به عزم توبه نهادم قدح ز کف صد بار
ولی کرشمه ساقی نمی کند تقصیر - غرض کرشمه حسن است ور نه حاجت نیست
جمال دولت محمود را به زلف ایاز - به هر نظر بت ما جلوه می کند لیکن
کس این کرشمه نبیند که من همی نگرم - شهریست پر کرشمه حوران ز شش جهت
چیزیم نیست ور نه خریدار هر ششم - این تقواام تمام که با شاهدان شهر
ناز و کرشمه بر سر منبر نمی کنم - تا سحر چشم یار چه بازی کند که باز
بنیاد بر کرشمه جادو نهاده ایم - شاهد بخت چون کرشمه کند
ماش آیینه رخ چو مهیم - از این مزوجه و خرقه نیک در تنگم
به یک کرشمه صوفی وشم قلندر کن - چو شاهدان چمن زیردست حسن تواند
کرشمه بر سمن و جلوه بر صنوبر کن - کرشمه ای کن و بازار ساحری بشکن
به غمزه رونق و ناموس سامری بشکن - بهای نیم کرشمه هزار جان طلبند
نیاز اهل دل و ناز نازنینان بین - نرگس کرشمه می برد از حد برون خرام
ای من فدای شیوه چشم سیاه تو - تا کی کشم عتیبت از چشم دلفریبت
روزی کرشمه ای کن ای یار برگزیده - دانی مراد حافظ از این درد و غصه چیست
از تو کرشمه ای و ز خسرو عنایتی - سعدی شیرازی
- «کرشمه» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «کرشمه» در دیوان شمس - رباعیات مولوی