«کلباد» در غزلستان
- فردوسی
- «کلباد» در شاهنامه فردوسی
- چو ارجسپ و گرسیوز و بارمان
چو کلباد جنگی هژبر دمان - به گرد اندرون یافت کلباد را
به گردن برآورد پولاد را - بزد بر کمربند کلباد بر
بران بند زنجیر پولاد بر - میانش ابا کوههی زین بدوخت
سپه را به کلباد بر دل بسوخت - چو کلباد و چون بارمان دلیر
که بودی شکارش همه نره شیر - سپهبد گزین کرد کلباد را
چو گرسیوز و جهن و پولاد را - ز گردان گزین کرد کلباد را
چو نستیهن و گرد پولاد را - به نستیهن گرد کلباد گفت
که این کوه خاراست نه یال و سفت - یکی لشکر آمد بر ما به جنگ
چو کلباد و نستیهن تیز چنگ - برآشفت پیران به کلباد گفت
که چونین شگفتی نشاید نهفت - بدو گفت کلباد کای پهلوان
به پیش تو گر برگشایم زبان - چنین گفت پیران ازان پس به شاه
که کلباد شد بیگمان با سپاه - بیاورد لشکر بران رزمگاه
که آورد کلباد بد با سپاه - چو هومان و لهاک و فرشیدورد
چو کلباد و نستیهن آن شوخ مرد - چه دانی تو پیران و کلباد را
گروی زره را و پولاد را - چو هومان و کلباد و فرشیدورد
کجا هست گودرز زیشان بدرد