رباعی شماره ۱۲۸
آن خواجه که بار او همه قند تر است
از مستی خود ز قند خود بیخبر است
گفتم که ازین شکر نصیبم ندهی
نی گفت ندانست که آن نیشکر است
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- هرچند که بار آن شترها شکر است
- هرچند شکر لذت جان و جگر است
- آن چشم که خون گشت غم او را جفت است
- سرسبز بود خاک که آتش یار است
- آن شاه که خاک پای او تاج سر است
نظرات نوشته شده