رباعی شماره ۱۳۰۷
ما برزگران این کهن دشت نویم
در کشته‌ی شادی همه غم میدرویم
چون لاله‌ی کم عمر در این دشت فنا
تا سر زده از خاک ببادی گرویم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- گر عمر بشد عمر دگر داد خدا
- ای آنکه حریف بازی ما بده‌ای
- تا تن نبری دور زمانم کشته است
- آن روز که مهرگان گردون زده‌اند
- بر خاک نظر کند چو بر ما گذرد
نظرات نوشته شده