رباعی شماره ۱۹۱۸
گر سوزش سینه را به کس می‌داری
وز مهر ضمیر پر هوس می‌داری
باید که چو ناله‌ی تو آرام دلست
آن ناله قرین هر نفس می‌داری
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- پیش آی خیال او که شوری داری
- پیوسته مها عزم سفر می‌داری
- چشمان خمار و روی رخشان داری
- غمهای مرا همه بناغم داری
- ای گوی زنخ زلف چو چوگان داری
نظرات نوشته شده