غزل شماره ۳۳۹
سماع آرام جان زندگانیست
كسی داند كه او را جان جانست
كسی خواهد كه او بیدار گردد
كه او خفته میان بوستان‌ست
ولیك آن كو به زندان خفته باشد
اگر بیدار گردد در زیان‌ست
سماع آن جا بكن كان جا عروسیست
نه در ماتم كه آن جای فغانست
كسی كو جوهر خود را ندیدهست
كسی كان ماه از چشمش نهانست
چنین كس را سماع و دف چه باید
سماع از بهر وصل دلستان‌ست
كسانی را كه روشان سوی قبله‌ست
سماع این جهان و آن جهانست
خصوصا حلقه‌ای كاندر سماعند
همی‌گردند و كعبه در میانست
اگر كان شكر خواهی همان جاست
ور انگشت شكر خود رایگانست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- بیا بیا كه تویی جان جان سماع
- بیا بیا كه تویی جان جان جان سماع
- مانده شده‌ست گوش من از پی انتظار آن
- این خانه كه پیوسته در او بانگ چغانه‌ست
- آنك بخورد دم به دم سنگ جفای صدمنی
نظرات نوشته شده