غزل شماره ۳۶۲
دو چشم آهوانش شیرگیرست
كز او بر من روان باران تیرست
كمان ابروان و تیر مژگان
گواهانند كو بر جان امیرست
چو زلف درهمش درهم از آنم
كه بوی او به از مشك و عبیرست
در آن زلفین از آن می‌پیچد این جان
كه دل زنجیر زلفش را اسیرست
مگو آن سرو ما را تو نظیری
كه ماه ما به خوبی بی‌نظیرست
بیندازم من این سر را به پیشش
اگر چه سر به پیش او حقیرست
خیال روی شه را سجده می‌كن
خیال شه حقیقت را وزیرست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ای عاشقان ای عاشقان آن كس كه بیند روی او
- غلام پاسبانانم كه یارم پاسبانستی
- خزان عاشقان را نوبهار او
- بویی همی‌آید مرا مانا كه باشد یار من
- ز بانگ پست تو ای دل بلند گشت وجود
نظرات نوشته شده
- میثم در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۴۰۳ نوشته
- عالیییی وپراحساس..ممنون ازاینهمه زحمت