غزل شماره ۳۱۳۸

آن به كه مرا تمكین نكنی

تا همچو خودم گرگین نكنی

بر روی منه تو دست مرا

تا مست مرا غمگین نكنی

تو رنگرزی، تو نیل‌پزی

هان كینه را، زنگین نكنی

ای خواجه، بهل، فتراك مرا

تا خنگ مرا بی‌زین نكنی

از دور ترك زانو بزنی

زانوی مرا بالین نكنی

تو هرچه كنی داعی توم

هرچند كه تو آمین نكنی

دل را بروم، ملك تو كنم

تا تو دل خود پركین نكنی

رخساره كنم وقف قدمت

تا تو رخ خود پرچین نكنی

خاموش كنم، طبلك نزنم

تا از دل و جان تحسین نكنی

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.