«قباد» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «قباد» در غزلیات حافظ شیرازی
- خیام نیشابوری
- «قباد» در رباعیات خیام نیشابوری
- مولوی
- «قباد» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- تا بشاید خدمت مخدوم جان‌ها شمس دین
آن قباد و سنجر و اسكندر و خاقان ما - گر نه شمس الدین تبریزی قباد جان‌ها است
صد هزاران جان قدسی هر دمش منقاد چیست - گر غلامی قیصرت باید
بنده‌اش را قباد و قیصر گیر - در میان خون هر مسكین مرو
جز قباد و شاه خاقان را مكش - ای گشاد عرب قباد عجم
تو گشایی دلم به یاد تعال - جان‌ها بر بام تن صف صف زدند
كان قباد صف شكن می آیدم - در ركاب اسپ عشقش از قبیل روحیان
جز قباد و سنجر و كاووس یا بهرام كو - مرد چو گوهری بود قیمت خویش خود كند
شاد نشد به شحنگی هیچ قباد و سنجری - گاه گدای راه را همت شاه می‌دهی
گاه قباد و شاه را بنده آز می‌كنی - «قباد» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- فردوسی
- «قباد» در شاهنامه فردوسی
- چپ لشکرش را بگرشاسپ داد
ابر میمنه سام یل با قباد - طلایه به پیش اندرون چون قباد
کمین ور چو گرد تلیمان نژاد - یکایک طلایه بیامد قباد
چو تور آگهی یافت آمد چو باد - قباد آمد آنگه به نزدیک شاه
بگفت آنچه بشنید ازان رزم خواه - چو خورشید بادا روان قباد
ترا زین جهان جاودان بهر باد - کس از نامدارانش پاسخ نداد
مگر پیرگشته دلاور قباد - دل قارن آزرده گشت از قباد
میان دلیران زبان برگشاد - نگه کن که با قارن رزم زن
چه گوید قباد اندران انجمن - چنین گفت مر بارمان را قباد
که یکچند گیتی مرا داد داد - یکی خشت زد بر سرین قباد
که بند کمرگاه او برگشاد - قباد اندر آمد چو آتش ز جای
ببور نبرد اندر آورد پای - بگوییم یکسر نشان قباد
که او را چگونست رستم و نهاد - تهمتن ز رخش اندر آمد چو باد
چو بشنید از وی نشان قباد - بپرسیدی از من نشان قباد
تو این نام را از که داری به یاد - مرا گفت رو تا به البرز کوه
قباد دلاور ببین با گروه - قباد دلاور برآمد ز جای
ز گفتار رستم دل و هوش و رای - قباد از بزرگان سخن بشنوید
پس افراسیاب و سپه را بدید - همی خواست بردنش پیش قباد
دهد روز جنگ نخستینش داد - ز جای اندر آمد چو آتش قباد
بجنبید لشگر چو دریا ز باد - ازین بیشتر نامداران گرد
قباد اندر آمد به خواری ببرد - قباد آمد و تاج بر سر نهاد
به کینه یکی نو در اندر گشاد - ازان پس چنین گفت فرخ قباد
که بی‌زال تخت بزرگی مباد - به گاه قباد این خروشش نکرد
کجا کرد با شاه ترکان نبرد - چو داماد یابی چو پور قباد
چنان دان که خورشید داد تو داد - قباد آمد و رفت و گیتی سپرد
ورا نیز هم رفته باید شمرد - چگونه نباشیم امروز شاد
که داماد باشد نبیره قباد - بدانست کو از نژاد قباد
ز تخم سیاوش دارد نژاد - تو دانی که من پیش تخت قباد
چه کردم به مردی تو داری به یاد - ز هنگامه‌ی کی قباد اندرآی
چنین تا به کیخسرو پاک‌رای - چنین گفت نوشین روان قباد
که چون شاه را دل بپیچد ز داد - نخست اشک بود از نژاد قباد
دگر گرد شاپور خسرو نژاد - قباد از پس پشت پیروز شاه
همی‌راند چون باد لشکر به راه - چو نرسی برادرش و فرخ قباد
بزرگان و شاهان فرخ نژاد - به آهن ببستند پای قباد
ز تخت و نژادش نکردند یاد - قباد از تو در کار داناترست
بدین پادشاهی تواناترست - مگر باز بینیم روی قباد
که بی او سر پادشاهی مباد - بگفت آنچ بشنید وزو گشت شاد
همانگاه برداشت بند قباد - چو لشکر بدیدند روی قباد
ز دیدار او انجمن گشت شاد - که از جنگ برگشت پیروز و شاد
گشاده شد از بند پای قباد - کشد آنک دارد ز ایران اسیر
قباد جهانجوی چون اردشیر - بلاش آن زمان دید روی قباد
رها گشته از بند پیروز و شاد - اگر نیستی در میانه قباد
ز موبد نکردی دل و مغز یاد - ز گفتار او شادتر شد قباد
ز روزی که تاج کیی برنهاد - بیامد خردمند نزد قباد
چنین گفت کین ماه جفت تو باد - همی‌گفت هرکس که تخت قباد
اگر سوفزا شد به ایران مباد - بباید خرامید سوی قباد
مگر کان سخنها نگیرد بیاد - چو بر تخت بنشست فرخ قباد
کلاه بزرگی به سر برنهاد - قباد آن پری روی را پیش خواند
به زانوی کنداورش برنشاند - سپاهی و شهری همه شد یکی
نبردند نام قباد اندکی - اران خواند آن شارستان را قباد
که تازی کنون نام حلوان نهاد - همی‌راند کار جهان سوفزای
قباد اندر ایران نبد کدخدای - زبردست را گفت خندان قباد
کزین بوم هرگز نگیریم یاد - به آهن ببستند پای قباد
ز فر و نژادش نکردند یاد - چو آگاهی آمد بسوی قباد
ز شیراز وز کار بیداد و داد - یکی مژده بردند نزد قباد
که این پور بر شاه فرخنده باد - پرستش همی‌کرد پیش قباد
وزان بد نکرد ایچ بر شاه یاد - هرآنکس که بد رازدار قباد
برو بر سخنها همی‌کرد یاد - ز دهقان بپرسید زان پس قباد
که ای نیکبخت از که داری نژاد - ازو ایمنی یافت جان قباد
ز گفتار آن پر خرد گشت شاد - بیاوردش از پارس پیش قباد
قباد از گذشته نکرد ایچ یاد - به هشتاد شد سالیان قباد
نبد روز پیری هم از مرگ شاد - به مزدک چنین گفت خندان قباد
که از دین کسری چه داری به یاد - چه انبار شهری چه آن قباد
ز یک دانه گندم نبودند شاد - به سر شد کنون داستان قباد
ز کسری کنم زین سپس نام یاد - چو بشنید کسری به نزد قباد
بیامد ز مزدک سخن کرد یاد - قباد آن سخن‌گوی را پیش خواند
ز تاراج انبار چندی براند - چو بشنید گفتار موبد قباد
برآشفت و اندر سخن داد داد - ز گفتار او تنگ دل شد قباد
بشد تیز مغزش ز گفتار داد - گرانمایه مردی و دانش فروش
قباد دلاور بدو داد گوش - همی‌بود با شرم چندی قباد
ز نفرین مزدک همی‌کرد یاد - چو بشنید در دین او شد قباد
ز گیتی به گفتار او بود شاد - قباد سراینده گفتش بگوی
به من تازه کن در سخن آبروی - هر آنکس که بینید خط قباد
به جز پند کسری مگیرید یاد - ز مزدک شنید این سخنها قباد
بسالار فرمود تا بار داد - چو بشنید مزدک زمین بوس داد
خرامان بیامد ز پیش قباد - سه یک بود یا چار یک بهر شاه
قباد آمد و ده یک آورد راه - برومند شاخ از درخت قباد
که تاج بزرگی به سر برنهاد - فزاینده نام و تخت قباد
گراینه تاج و شمشیر و داد - همان آفرین نیز کردیم یاد
که برتاج ماکرد فرخ قباد - همی‌رو چنین تا سر کی قباد
که تاج بزرگی به سر برنهاد - کزو بگذری هرمز و کی قباد
که از داد یزدان نکردند یاد - بدین همنشان تا قباد بزرگ
که از داد او خویش بدمیش وگرگ - رها کردن ازبند پای قباد
وزان مهتران دادن او را بباد - قباد بد اندیش نیرو گرفت
هنرها بشست از دل آهو گرفت - کیومرث و جمشید تا کی قباد
کسی از مسیحا نکردند یاد - هر آن شهرکز روم بستد قباد
چه هرمز چه کسری فرخ نژاد - چنین هم برو تاسر کی قباد
همان نامداران که داریم یاد - در گنجای کهن برگشاد
که بنهاد پیروز و فرخ قباد - بگوش اندرون خواند خسرو قباد
همی‌گفت شیر وی فرخ نژاد - همه پاسبانان بنام قباد
همی‌کرد باید بهر پاس یاد - همه پاسبانان بنام قباد
چو آواز دادند کردند یاد - که این بد گهر تا ز مادر بزاد
نهانی و را نام کردم قباد - به دستور فرمود زان پس قباد
کزو هیچ بر بد مکن نیز یاد - قباد آمد و تاج بر سر نهاد
به آرام بر تخت بنشست شاد - گلینوش را گفت فرخ قباد
به آرام تاج کیان برنهاد - چنین داد پاسخ که فرخ قباد
به خسرو مرا چند پیغام داد - ز لیکن مرا شاه ایران قباد
بسی اندرین پند و اندرز داد - چنین داد پاسخ بدیشان قباد
که همواره پیروز باشید و شاد - بمیرد کسی کو ز مادر بزاد
ز کیخسرو آغاز تا کی قباد - قباد آنک آمد ز البرز کوه
به مردی جهاندار شد با گروه - چنان دان که نوشین روان قباد
به اندرز این کرد در نامه یاد - ورا پاسخ آن بد که ریزنده باد
زبان و دل و دست و پای قباد - فرود آمد از تخت شاهی قباد
دودست گرامی به سر برنهاد - ز درگاه یکسر به نزد قباد
از آن کار تاب بیداد کردند یاد