زن، زندگی، آزادی
«سلطنت» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «سلطنت» در غزلیات حافظ شیرازی
- گدا چرا نزند لاف سلطنت امروز
که خیمه سایه ابر است و بزمگه لب کشت - گدایی در جانان به سلطنت مفروش
کسی ز سایه این در به آفتاب رود - بر من فتاد سایه خورشید سلطنت
و اکنون فراغت است ز خورشید خاورم - ما ملک عافیت نه به لشکر گرفته ایم
ما تخت سلطنت نه به بازو نهاده ایم - دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
گوشه تاج سلطنت می شکند گدای تو - حشمت مبین و سلطنت گل که بسپرد
فراش باد هر ورقش را به زیر پی - شکوه سلطنت و حسن کی ثباتی داد
ز تخت جم سخنی مانده است و افسر کی - الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور
پدر را بازپرس آخر کجا شد مهر فرزندی - بیا و سلطنت از ما بخر به مایه حسن
و از این معامله غافل مشو که حیف خوری - اگرت سلطنت فقر ببخشند ای دل
کمترین ملک تو از ماه بود تا ماهی - سعدی شیرازی
- «سلطنت» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «سلطنت» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- ناگه قضا را شیطنت از جام عز و سلطنت
بربوده از وی مكرمت كرده به ملكش اقتضا - منم ز سایه او آفتاب عالمگیر
كه سلطنت رسد آن را كه یافت ظل هما - سلطنتست و سروری خوبی و بنده پروری
و آنچ بگفت ناید آن كز تو به جان عطا رسد - بر تخت سلطنت بنشستست چشم تو
هر جان كه دید چشم تو را گفت داد داد - صد مصر مملكت ز تعدی خراب شد
صد بحر سلطنت ز تطاول سراب شد - چه شاهان كه از عشق صد ملك بردند
كه آن سلطنت منتهایی ندارد - بر هر كه گزید خدمت تو
شد منصب سلطنت مقرر - نه مصطفی به سفر رفت جانب یثرب
بیافت سلطنت و گشت شاه صد كشور - به پیش سلطنت توبه‌ام چو مسخره ایست
كه عشق را نبود صبر اعتبارآمیز - گوش به غوغا مكن هیچ محابا مكن
سلطنت و قهرمان نیست چنین دست باف - عجب كه كرت دیگر ببیند این چشمم
به سلطنت تو نشسته ملوك بر اطراف - به ذات پاك من و آفتاب سلطنتم
كه من تو را نگذارم به لطف بردارم - ز جاه و سلطنت و سروری نیندیشم
بس است دولت عشق تو منصب و جاهم - من از كجا و مباهات سلطنت ز كجا
فقیر فقرم و افتاده فقیرانم - دل را ز تو حالی دگر در سلطنت قالی دگر
تا پرد از بالی دگر مخدوم جانم شمس دین - چون سلطنت الا خواهی بر لالا شو
جاروب ز لا بستان فراشی اشیاء كن - چو بر براق معانی كنون سوار شود
به پیش سلطنت او كه را بود زهره - ای جان گذركرده از این گنبد ناری
در سلطنت فقر و فنا كار تو داری - بندگی و خواجگی و سلطنت خط‌های توست
خط كژ و خط راست این دبیرستان تویی - چه باك دارد عاشق ز ننگ و بدنامی
كه عشق سلطنت است و كمال و خودكامی - «سلطنت» در دیوان شمس - رباعیات مولوی