«رهگذر» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «رهگذر» در غزلیات حافظ شیرازی
- کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست
در رهگذر کیست که دامی ز بلا نیست - تا به دامن ننشیند ز نسیمش گردی
سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست - از رهگذر خاک سر کوی شما بود
هر نافه که در دست نسیم سحر افتاد - و گر به رهگذری یک دم از وفاداری
چو گرد در پی اش افتم چو باد بگریزد - خوش بود لب آب و گل و سبزه و نسرین
افسوس که آن گنج روان رهگذری بود - ما را به آب دیده شب و روز ماجراست
زان رهگذر که بر سر کویش چرا رود - غبار غم برود حال خوش شود حافظ
تو آب دیده از این رهگذر دریغ مدار - گردی از رهگذر دوست به کوری رقیب
بهر آسایش این دیده خونبار بیار - بر رهگذرت بسته ام از دیده دو صد جوی
تا بو که تو چون سرو خرامان به درآیی - چون شمع نکورویی در رهگذر باد است
طرف هنری بربند از شمع نکورویی - سعدی شیرازی
- «رهگذر» در غزلیات سعدی شیرازی
- خیام نیشابوری
- «رهگذر» در رباعیات خیام نیشابوری
- مولوی
- «رهگذر» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- ای جان چه جای دشمن روزی خیال دشمن
در خانه دلم شد از بهر رهگذر را - میل تو سوی حشرست پیشه تو شور و شرست
بی ره و رای تو شها رهگذری مینشود - برو بر ره بپرس از رهگذریان
كه آن همراه جان افزا كجا شد - شعله نور آن قمر میزد از شكاف در
بر دل و چشم رهگذر از بر نیك نام دل - زین سو بگردان یك نظر بر كوی ما كن رهگذر
برجوش اندر نیشكر ای چشمه حیوان من - داد ده ای عشق مرا وز در انصاف درآ
چون ابدا آن توام نی قنقم رهگذری - از آن نفس كه در او سر روح پنهان شد
بكرد حامله دل را رسول رهگذری - وگر همچو خورشید ناگه بتابی
بدین آب هر رهگذر را ببندی - «رهگذر» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- فردوسی
- «رهگذر» در شاهنامه فردوسی