رباعی شماره ۱۷۸۶
جانم ز طرب چون شکر انباشته‌ای
چون برگ گل اندر شکرم داشته‌ای
امروز مرا خنده فرو می‌گیرد
تا در دهنم چه خنده‌ها کاشته‌ای
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- من کی خندم تات نبینم خندان
- ای آنکه به لطف دلستان همه‌ای
- ای سر سبب اندر سبب اندر سببی
- ای آنکه تو بر فلک وطن داشته‌ای
- این نیست ره وصل که پنداشته‌ای
نظرات نوشته شده