«طعنه» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «طعنه» در غزلیات حافظ شیرازی
- سعدی شیرازی
- «طعنه» در غزلیات سعدی شیرازی
- کجایی ای که تعنت کنی و طعنه زنی
تو بر کناری و ما اوفتاده در غرقاب - نظر پاک مرا دشمن اگر طعنه زند
دامن دوست بحمدالله از آن پاکترست - طعنه بر حیرت سعدی نه به انصاف زدی
کس چنین روی نبیند که نه حیران ماند - یاسمین بویی که سرو قامتش
طعنه بر بالای عرعر می زند - تا ذوق درونم خبری می دهد از دوست
از طعنه دشمن به خدا گر خبرستم - اگر هزار تعنت کنی و طعنه زنی
من این طریق محبت ز دست نگذارم - گرم هزار تعنت کنی و طعنه زنی
من آن نیم که ره انتقام برگیرم - تو را من دوست می دارم خلاف هر که در عالم
اگر طعنه است در عقلم اگر رخنه است در دینم - گر سنگ فتنه بارد فرق منش سپر کن
ور تیر طعنه آید جان منش نشانه - خیام نیشابوری
- «طعنه» در رباعیات خیام نیشابوری
- مولوی
- «طعنه» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- بیدار شد آن فتنه كو چون بزند طعنه
در كوه كند رخنه تا روز مشین از پا - شنیده طعنههای همچو آتش
رسیده تیر كاری زان كمانها - گر چپ و راست طعنه و تشنیع بیهدهست
از عشق برنگردد آن كس كه دلشدهست - از مرگ چرا ترسم كو آب حیات آمد
وز طعنه چرا ترسم چون او سپرم آمد - خار مسكینی كه هر دم طعنه گل میكشد
خواجه گلزار باد و از حسد گل زار باد - طعنه زند مرا ز كین رو صنمی دگر گزین
در دو جهان یكی بگو كو صنمی كجا دگر - ای طعنه زنان بر ما بگشاده زبان بر ما
باری ز شما خامان ما مستتریم آخر - یك لحظه بنه گوش كه خواهم سخنی گفت
ای چشم خوشت طعنه زده نرگس تر بر - گر لب او شكند نرخ شكر میرسدش
ور رخش طعنه زند بر گل تر میرسدش - مست گشتم ز طعنه و لافش
دردیش خوشتر است یا صافش - گر طعنه زنی گویی تو مذهب كژ داری
من مذهب ابرویش بخریدم و دادم جان - گفتی مرا كه چونی در روی ما نظر كن
گفتی خوشی تو بیما زین طعنهها گذر كن - آنك ز تبریز دید یك نظر شمس دین
طعنه زند بر چله سخره كند بر دهه - هم گل سرخ و سمنی در دل گل طعنه زنی
سوی فلك حمله كنی زهره و مه را ببری - گر سبكی كند دلم خنده زنی كه هین بپر
چونك به خود فروروم طعنه زنی كه لنگری - زدی طعنه كه دود تو ندارد آتش عاشق
گر آتش نیستش حقی وگر دارد چه فرمایی - بگذار تنیها را بشنو ارنیها را
چون سوخت منیها را پس طعنه گه لن نی - من دست زنان بر سر چون حلقه شده بر در
وین طعنه زنان بر من هم یافته بازاری - باشد ز توام مفخر فارغ شدم از دلبر
از طعنه و از تسخر ای مه تو كه را مانی - گر دیو زند طعنه كه خود نیست سلیمان
ای دیو اگر نیست تو در كار چرایی - كان طعنه از این سوی وجود است
آن جا كه منم كجاست طعنی - بت من به طعنه گوید چه میان ره فتادی
صنما چرا نیفتم ز چنان میی كه دادی - «طعنه» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- زین طعنه در اینراه بسی خواهد بود
با ما تو چگونهای دگر باکی نیست - هی طعنه زنی که بر جگر آبت نیست
گر بر جگر نیست چه شد بر مژه هست - تنها نه همین خنده و سیماش خوشست
خشم و سقط و طعنه و صفراش خوشست - گر دامن وصل تو کشم جنگی نیست
ور طعنهی عشقت شنوم ننگی نیست - می طعنه زنند دشمنانم شب و روز
کز پای درآمدی و دستت نگرفت - می طعنه زنی که بر جگر آبت نیست
گر بر جگرم نیست چه شد بر مژه هست - دست تو به جود طعنه بر میغ زند
در معرکه تیغ گوهر آمیغ زند - ای آنکه نظر به طعنه میاندازی
بشناس دمی تو بازی از جان بازی - فردوسی
- «طعنه» در شاهنامه فردوسی