رباعی شماره ۲۸۲
حسنت که همه جهان فسونش بگرفت
درد حسد حسود چونش بگرفت
سرخی رخت ز گرمی و خشکی نیست
از بس عاشق که کشت خونش بگرفت
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- گر جمله‌ی آفاق همه غم بگرفت
- تا مهر نگار باوفایم بگرفت
- دل رفت و سر راه دل استان بگرفت
- گفتم به طبیب داروئی فرمائی
- با روز بجنگیم که چون روز گذشت
نظرات نوشته شده