غزل شماره ۲۳۴
ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا
كه لحظه لحظه برآری ز عربده عللا
مگر ز زهره شنیدی دلا به وقت صبوح
كه بزم خاص نهادم صلای عیش صلا
بلا درست بلایش بنوش و در می‌بار
چه می‌گریزی آخر گریز توست بلا
پیاله بر كف زاهد ز خلق باكش نیست
میان خلق نشستست در خست خ
زهی پیاله كه در چشم سر همی‌ناید
ز دست ساقی معنی تو هم بنوش هلا
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- آخر از هجران به وصلش دررسیدستی دلا
- ای جان و جهان چه می‌گریزی
- بیار ساقی بادت فدا سر و دستار
- رسید ساقی جان ما خمار خواب آلود
- چو بی گه آمدی باری درآ مردانه‌ای ساقی
نظرات نوشته شده