صوفیان آمدند از چپ و راست
در به در كو به كو كه باده كجاست
در صوفی دلست و كویش جان
باده صوفیان ز خم خداست
سر خم را گشاد ساقی و گفت
الصلا هر كسی كه عاشق ماست
این چنین باده و چنین مستی
در همه مذهبی حلال و رواست
توبه بشكن كه در چنین مجلس
از خطا توبه صد هزار خطاست
چون شكستی تو زاهدان را نیز
الصلا زن كه روز روز صلاست
مردمت گر ز چشم خویش انداخت
مردم چشم عاشقانت جاست
گر برفت آب روی كمتر غم
جای عاشق برون آب و هواست
آشنایان اگر ز ما گشتند
غرقه را آشنا در آن دریاست