غزلستان
فال حافظ
جستجو
پربینندهترینها
ورود
با Lexingo کلمات انگلیسی یاد بگیرید
Lexingo
امتیاز بگیرید و رقابت کنید
«آشنا» در غزلستان
حافظ شیرازی
«آشنا» در غزلیات حافظ شیرازی
ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست
سهی قدان سیه چشم ماه سیما را
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد که بازبینیم دیدار آشنا را
همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایان بنوازد آشنا را
گفت حافظ آشنایان در مقام حیرتند
دور نبود گر نشیند خسته و مسکین غریب
ای که در زنجیر زلفت جای چندین آشناست
خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب
آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
ز دیده ام شده یک چشمه در کنار روان
که آشنا نکند در میان آن ملاح
حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد
دیدم و آن چشم دل سیه که تو داری
جانب هیچ آشنا نگاه ندارد
من از بیگانگان دیگر ننالم
که با من هر چه کرد آن آشنا کرد
مغبچه ای می گذشت راه زن دین و دل
در پی آن آشنا از همه بیگانه شد
بی معرفت مباش که در من یزید عشق
اهل نظر معامله با آشنا کنند
بر خاک راه یار نهادیم روی خویش
بر روی ما رواست اگر آشنا رود
بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید
از یار آشنا سخن آشنا شنید
عشرت شبگیر کن می نوش کاندر راه عشق
شب روان را آشنایی هاست با میر عسس
تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش
هر چند غرق بحر گناهم ز صد جهت
تا آشنای عشق شدم ز اهل رحمتم
آشنایان ره عشق گرم خون بخورند
ناکسم گر به شکایت سوی بیگانه روم
ما محرمان خلوت انسیم غم مخور
با یار آشنا سخن آشنا بگو
آشنایان ره عشق در این بحر عمیق
غرقه گشتند و نگشتند به آب آلوده
سلامی چو بوی خوش آشنایی
بدان مردم دیده روشنایی
رفیقان چنان عهد صحبت شکستند
که گویی نبوده ست خود آشنایی
سعدی شیرازی
«آشنا» در غزلیات سعدی شیرازی
قصه دردم همه عالم گرفت
در که نگیرد نفس آشنا
یا رب تو آشنا را مهلت ده و سلامت
چندان که بازبیند دیدار آشنا را
به جان دوست که دشمن بدین رضا ندهد
که در به روی ببندند آشنایی را
مجال خواب نمی باشدم ز دست خیال
در سرای نشاید بر آشنایان بست
تا مرا با نقش رویش آشنایی اوفتاد
هر چه می بینم به چشمم نقش دیوار آمدست
از هر چه می رود سخن دوست خوشترست
پیغام آشنا نفس روح پرورست
ای باد بوستان مگرت نافه در میان
وی مرغ آشنا مگرت نامه در پرست
این بوی عبیر آشنایی
از ساحت یار مهربانست
ای یار آشنا علم کاروان کجاست
تا سر نهیم بر قدم ساربان دوست
به کام دشمن و بیگانه رفت چندین روز
ز دوستان نشنیدم که آشنایی هست
ما را نمی برازد با وصلت آشنایی
مرغی لبقتر از من باید هم آشیانت
ای بوی آشنایی دانستم از کجایی
پیغام وصل جانان پیوند روح دارد
دگری همین حکایت بکند که من ولیکن
چو معاملت ندارد سخن آشنا نباشد
آشنایان را جراحت مرهمست
زان که شمشیر آشنایی می زند
می کند با خویش خود بیگانگی
با غریبان آشنایی می کند
غریب مشرق و مغرب به آشنایی تو
غریب نیست که در شهر ما مقام کنند
ای آشنای کوی محبت صبور باش
بیداد نیکوان همه بر آشنا رود
هر کس میان جمعی و سعدی و گوشه ای
بیگانه باشد از همه خلق آشنای یار
هر که را با گل آشنایی بود
گو برو با جفای خار بساز
شراب وصل تو در کام جان من ازلیست
هنوز مستم از آن جام آشنایی باز
خوشا و خرما آن دل که هست از عشق بیگانه
که من تا آشنا گشتم دل خرم نمی بینم
همه بیگانگان چنین دانند
که منت آشنای درگاهم
بهل تا در حق من هر چه خواهند
بگویند آشنایان و غریبان
آن را که هلاک می پسندی
روزی دو به خدمت آشنا کن
سخنی که با تو دارم به نسیم صبح گفتم
دگری نمی شناسم تو ببر که آشنایی
به شمشیر از تو بیگانه نگردم
که هست از دیرگه باز آشنایی
نه ره گریز دارم نه طریق آشنایی
چه غم اوفتاده ای را که تواند احتیالی
مولوی
«آشنا» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
جانها چو سیلابی روان تا ساحل دریای جان
از آشنایان منقطع با بحر گشته آشنا
دعوی خوبی كن بیا تا صد عدو و آشنا
با چهرهای چون زعفران با چشم تر آید گوا
ای عاشقان ای عاشقان امروز ماییم و شما
افتاده در غرقابهای تا خود كه داند آشنا
آن دم موسی ز دل برون كرد
همسایه و خویش و آشنا را
با همه بیگانهای و با غمش
آشنایی آشنایی آشنایی آشنا
جهان جوی و صفا بحر و تو ماهی
در این جو آشنایی مصلحت نیست
بیگانه شدند آشنایان
دل نیز به دشمنی چه برخاست
میان موج حوادث هر آنك استادست
به آشنا نرهد چونك آشنای تو نیست
آشنایان اگر ز ما گشتند
غرقه را آشنا در آن دریاست
پرنور شو چون آسمان سرسبزه شو چون بوستان
شو آشنا چون ماهیان كان بحر عمان میرسد
ای شه حسام الدین ما ای فخر جمله اولیا
ای از تو جانها آشنا مستان سلامت میكنند
عالم پر از حمد و ثنا از طوطیان آشنا
مرغ دلم بر میپرد چون ذكر مرغان میرود
چشم كشید خنجری لعل نمود شكری
بو كه میان كش مكش هدیه به آشنا رسد
در بحر گریخت این مقالات
زیرا هنگام آشنا بود
ز فلك فتاد طشتم به محیط غرقه گشتم
به درون بحر جز تو دلم آشنا ندارد
به حرم به خود كشید و مرا آشنا ببرد
یك یك برد شما را آنك مرا ببرد
در آشنا عجمی وار منگرید چنین
فرشتهاید به معنی اگر به تن بشرید
جهان را بدیدم وفایی ندارد
جهان در جهان آشنایی ندارد
یك به یك بیگانگان را از میان بیرون كنید
تا كنارم گیرد آن دم آشنایی سیر سیر
شب غریب چو آواز آشنا شنوی
رهی ز ضربت مار و جهی ز وحشت مور
گویند آن كسی كه بود در سرشت خاك
با اهل آسمان نشود آشنا دروغ
به وقت خواندن آن نامههای خون آلود
بخوان ز جانب این آشنا سلام علیك
گه همچو باز آشنا بر دست تو پر می زنم
گه چون كبوتر پرزنان آهنگ بامت می كنم
خیالات همه عالم اگر چه آشنا داند
به خون غرقه شود والله اگر این راه بگشایم
ما زنده به نور كبریاییم
بیگانه و سخت آشناییم
نگفتمت مرو آن جا كه آشنات منم
در این سراب فنا چشمه حیات منم
همچو ماهی زره ز خود سازم
تا به بحر آشنا بیاموزم
خیره چون دشمنان مكش ما را
كخر ای دوست آشنای توییم
خیز بر آسمان برآ با ملكان شو آشنا
مقعد صدق اندرآ خدمت آن ستانه كن
از درون سو آشنا و از برون بیگانه رو
این چنین پرمهر دشمن من ندیدم در جهان
مرغ شب چون روز بیند گوید این ظلمت ز چیست
زانك او گشتهست با شب آشنا و همنشین
چیست با عشق آشنا بودن
بجز از كام دل جدا بودن
آن چون نهنگ آیان شده دریا در او حیران شده
وین بحری نوآشنا در آشنا آویخته
مست كرده جمله را زان غمزه مخمور خویش
تا ز مستی اجنبی با آشنا آمیخته
ز شراب آسمانی كه خدا دهد نهانی
بنهان ز دست خصمان تو به دست آشنا ده
گر ز فلك نهان بود در ظلمات كان بود
گوهر سنگ را بود با فلك آشناییی
وگر خضری دراشكستی به ناگه كشتی تن را
در این دریا همه جانها چو ماهی آشنایستی
چو بینی مر مرا نادیده آری
چنین باشد وفا و آشنایی
رسول غم اگر آید بر تو
كنارش گیر همچون آشنایی
در آن بحرید كاین عالم كف او است
زمانی بیش دارید آشنایی
تو دریایی و میگویی جهان را
درآ در من بیاموز آشنایی
از باد زند گیاه موجی
در بحر هوای آشنایی
نادیده مكن چو دیدهای تو
بیگانه مرو چو آشنایی
ای بلبل مست از فغانت
میآید بوی آشنایی
درج بد بیگانهای با آشنا در هر دمم
خون آن بیگانه را بر آشنا میریختی
بنگر به نور دیده كه زند بر آسمانها
به كسی كه نور دادش بنمای آشنایی
ز تو است این تقاضا به درون بیقراران
و اگر نه تیره گل را به صفا چه آشنایی
به خدا تو را نسوزد رخ تو چو زر فروزد
كه خلیل زادهای تو ز قدیم آشنایی
ای دل از عالم چنین بیگانگی
هم ز یار آشنا آموختی
ای آشنای شاهان در پرده سپاهان
بنواز جان ما را از راه آشنایی
چون دید اشك بنده آغاز كرد خنده
شد شرق و غرب زنده زان لطف آشنایی
ای جان آشنا كه در آن بحر میروی
وی آنك همچو تیر از این چرخ میجهی
ز دشمنان و ز بیگانگان زیانت نیست
كه از دو چشم تو دورند ز آشنا چونی
همگی امیدی شكری سپیدی
چو مرا بدیدی بكن آشنایی
وگر آشنایی، تو دو چشم مایی
كنمت غلامی، اگرم پذیری
چو موسی كه نگرفت پستان دایه
كه با شیر مادر بدش آشنایی
بس بود، این قدر بدان گفتم
كه درین كوچه آشنا داری
«آشنا» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
دل در بر من زنده برای غم تست
بیگانهی خلق و آشنای غم تست
آنکس که شد آشنای دل از ره درد
با خویشتنش هزار بیگانگیست
ای جان جهان و روشنائی همه خوش
آرام دلی و آشنائی همه خوش
در آب همه خیال یاری بینم
وز گل همه بوی آشنائی شنوم
از خاک در تو چون جدا میباشم
با گریه و ناله آشنا میباشم
با درد بساز چون دوای تو منم
در کس منگر که آشنای تو منم
درهای گلستان و چمن را بگشای
چون بلبل مست ز آشنائی برگو
فردوسی
«آشنا» در شاهنامه فردوسی
بدین چاره تا آن لب لعل فام
کند آشنا با لب پور سام
گر ایدون که شمشیر با بوی شیر
چنین آشنا شد تو هرگز ممیر
چنین گفت بهرام نیکو سخن
که با مردگان آشنایی مکن
نه من با پدر بیوفایی کنم
نه با اهرمن آشنایی کنم
ز توران به ایران جدایی نبود
که باکین و جنگ آشنایی نبود
که با شیر جنگ آشنایی دهد
ز نر پر کرگس گوایی دهد
بهستی یزدان گواهی دهند
روان ترا آشنایی دهند
بدست چپ و پای کرد آشناه
بدیگر ز دشمن همی جست راه
بیابان و دریا و اسپان یله
به ناآشنا چون سپارم گله
ز دیده ببارید چندان سرشک
که با درد او آشنا شد پزشک
بزرگان به آتش نیابند راه
ز دریا گذر نیست بیآشناه
دل زنده از کشته بریان شود
سر از آشناییش گریان شود
بدان راستی دل گواهی دهد
مرا با پسر آشنایی دهد
به هستی یزدان گوایی دهیم
روان را بدین آشنایی دهیم
به هستی یزدان گوایی دهند
روان تو را آشنایی دهند
ببد برتن من گوایی مده
چنین دیو را آشنایی مده
تو با شهریار آشنایی مکن
خریده نداری بهایی مکن