غزل شماره ۴۲۷

غزلستان :: سعدی شیرازی :: غزلیات
مشاهده برنامه «سعدی نامه» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
من از این جا به ملامت نروم
که من این جا به امیدی گروم
گر به عقلم سخنی می گویند
بیم آنست که دیوانه شوم
گوش دل رفته به آواز سماع
نتوانم که نصیحت شنوم
همه گو باد ببر خرمن عمر
دو جهان بی تو نیرزد دو جوم
دوستان عیب و ملامت مکنید
کان چه خود کاشته باشم دروم
من بیچاره گردن به کمند
چه کنم گر به رکابش نروم
سعدیا گفت به خوابم بینی
بی وفا یارم اگر می غنوم

امیدجهانخرمنخوابدوستدیوانهسخنسعدیعقلقلمملامتنصیحتوفاگردن


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید