«خرامان» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «خرامان» در غزلیات حافظ شیرازی
- میر من خوش می روی کاندر سر و پا میرمت
خوش خرامان شو که پیش قد رعنا میرمت - خوش خرامان می روی چشم بد از روی تو دور
دارم اندر سر خیال آن که در پا میرمت - دیدی آن قهقهه کبک خرامان حافظ
که ز سرپنجه شاهین قضا غافل بود - هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود
هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود - اگر چه در طلبت همعنان باد شمالم
به گرد سرو خرامان قامتت نرسیدم - چو در گلزار اقبالش خرامانم بحمدالله
نه میل لاله و نسرین نه برگ نسترن دارم - چون صبا با تن بیمار و دل بی طاقت
به هواداری آن سرو خرامان بروم - یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان
وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان - ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست
شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی - بر رهگذرت بسته ام از دیده دو صد جوی
تا بو که تو چون سرو خرامان به درآیی - شمشاد خرامان کن و آهنگ گلستان کن
تا سرو بیاموزد از قد تو دلجویی - سعدی شیرازی
- «خرامان» در غزلیات سعدی شیرازی
- اگر تو سرو خرامان ز پای ننشینی
چه فتنه ها که بخیزد میان اهل نشست - میل ندارم به باغ انس نگیرم به سرو
سروی اگر لایقست قد خرامان اوست - ای سرو خرامان گذری از در رحمت
وی ماه درافشان نظری از رافت - سرو خرامان چو قد معتدلت نیست
آن همه وصفش که می کنند به قامت - اگر نه سرو که طوبی برآمدی در باغ
خجل شدی چو بدیدی قد خرامانت - ای گلبن خرامان با دوستان نگه کن
تا بگذرد نسیمی بر ما ز بوستانت - هزار سرو خرامان به راستی نرسد
به قامت تو و گر سر بر آسمان سایند - نشستم تا برون آیی خرامان
تو بیرون آمدی من رفتم از هوش - خرامان از درم بازآ کت از جان آرزومندم
به دیدار تو خوشنودم به گفتار تو خرسندم - دیگر به کجا می رود این سرو خرامان
چندین دل صاحب نظرش دست به دامان - دل می طپد اندر بر سعدی چو کبوتر
زین رفتن و بازآمدن کبک خرامان - با وجود رخ و بالای تو کوته نظریست
در گلستان شدن و سرو خرامان دیدن - خلاف سرو را روزی خرامان سوی بستان آی
دهان چون غنچه بگشای و چو گلبن در گلستان آی - گلبن عیش من آن روز شکفتن گیرد
که تو چون سرو خرامان به چمن بازآیی - در باغ رو ای سرو خرامان که خلایق
گویند مگر باغ بهشتست و تو حوری - دیگر کسش نبیند در بوستان خرامان
گر سرو بوستانت بیند که می خرامی - مولوی
- «خرامان» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- خیالت همچو سلطانی شد اندر دل خرامانی
چنانك آید سلیمانی درون مسجد اقصی - بازرسیدند شاد زان سوی عالم چو باد
مست و خرامان و خوش سبزقبایان ما - ساغر بر دست خرامان رسید
فخر من و فخر همه ماورا - آنك چنان میرود ای عجب او جان كیست
سخت روان میرود سرو خرامان كیست - مست و خرامان میروم پوشیده چون جان میروم
پرسان و جویان میروم آن سو كه سلطان میرسد - صبوح آمد صبوح آمد صبوح راح و روح آمد
خرامان ساقی مه رو به ایثار عقار آمد - خرامان جانب میدان خویش آ
مباش آن جا خران میدان چه دانند - شجری خوش و خرامان به میانه بیابان
كه كسی به سایه او چو بخفت مست خیزد - هین خرامان رو در غیب سوی پس منگر
فی امان الله كان جا همه سودست و مزید - میان خلعت جانان قبول عشق خرامان
به بارگاه تجلی ز كار و بار چه میشد - یوسف آخرزمان خرامان شد
شكر و شهد مصر ارزان شد - درآی مست و خرامان و ساغر اندر دست
روا مبین چو تو ساقی و ما چنین هشیار - شربت مرگ چو اندر قدح من ریزی
بر قدح بوسه دهم مست و خرامان میرم - بازآمدم خرامان تا پیش تو بمیرم
ای بارها خریده از غصه و زحیرم - دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من - خورشید رخشان می رسد مست و خرامان می رسد
با گوی و چوگان می رسد سلطان میدانی است این - پوشیده چون جان می روی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من - خرامان می روی در دل چراغ افروز جان و تن
زهی چشم و چراغ دل زهی چشمم به تو روشن - همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن
وقت آن شد كه درآییم خرامان به چمن - همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن
وقت آن شد كه درآییم خرامان به چمن - جان صد هزاران گرد او چون انجم او مه در میان
مست و خرامان میرود چشم بدان كم باد از او - خوش خرامان میروی ای جان جان بیمن مرو
ای حیات دوستان در بوستان بیمن مرو - خنك آن جان كه رود مست و خرامان بر او
برهد از خر تن در سفر مصدر او - خیال شه خرامان شد كلوخ و سنگ باجان شد
درخت خشك خندان شد سترون گشت زاینده - خرامان شو به گورستان ندایی كن بدان بستان
كه خیز ای مرده كهنه برقص ای جسم ریزنده - مست و خرامان میرود در دل خیال یار من
ماهی شریفی بیحدی شاهی كریمی بافری - به سوی آسمان جان خرامان گشته آن مستان
همه ره جوی از باده مثال دجلهها جاری - رسی از ساغر مردان به خیالات مصور
ز ره سینه خرامان كنساء خفرات - بدوان مست و خرامان به سوی مجلس سلطان
بنگر مجلس عالی كه تویی مجلس عالی - سرو رحمت چون خرامان شد به باغ
یابد ابلیس لعین ایمان بلی - در جهان غمگین نماندی گر تو را
چشم دیدی چون خرامان میروی - «خرامان» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- فردوسی
- «خرامان» در شاهنامه فردوسی
- خرامان بیامد به نزدیک سرو
چنان چون به پیش گل اندر تذرو - خرامان شدم پیش آن ارجمند
یکی تخت پیروزه دیدم بلند - خرامان برفت از بر تخت اوی
همی آفرین خواند بر بخت اوی - خرامان و نازان شدندی برم
نهادندی آن تاج را بر سرم - برفت از بر پرده سالار بار
خرامان بیامد بر شهریار - که گر شاه بیند که مهمان خویش
بیاید خرامان به ایوان خویش - یکی بنده شمعی معنبر به دست
خرامان بیامد به بالین مست - خرامان بشد سوی آب روان
چنان چون شده باز یابد روان - بیمد خرامان و بردش نماز
به بر در گرفتش زمانی دراز - بر خواهران بد زمانی دراز
خرامان بیمد سوی تخت باز - خرامان بیمد سیاوش برش
بدید آن نشست و سر و افسرش - ازان ننگ و خواری به جنگ آمدم
خرامان به چنگ نهنگ آمدم - به ایوان خویش آمد افروخته
خرامان و چشم بدی دوخته - بیامد خرامان ازان جایگاه
نهادند سر سوی کاوس شاه - خرامان بگرد گل اندر تذرو
خروشیدن بلبل از شاخ سرو - گر آیی خرامان بنزدیک من
بیفروزی این جان تاریک من - از ایوان سوی پرده بنهاد روی
خرامان و پویان و دل جفتجوی - چو آگاهی آمد به سالار بار
خرامان بیامد بر شهریار - همی چشم دارد زریر و سپاه
که آیی خرامان بدین رزمگاه - خرامان بیامد ز پردهسرای
درفشی درفشان پس او به پای - عنان با عنان تو بندم به راه
خرامان بیایم به نزدیک شاه - خرامان بیایی سوی خان من
به دیدار روشن کنی جام من - شما سوی رستم به جنگ آمدید
خرامان به چنگ نهنگ آمدید - ز خانه بدان بزمگاه آمدند
خرامان به نزدیک شاه آمدند - خرامان بیامد به نزدیک شاه
نهادند زرین یکی زیرگاه - چو آمد خرامان به نزدیک شاه
پذیره فرستاد چندی به راه - بیامد خرامان بر اردشیر
پر از گوهر و بوی مشک و عبیر - به دروازه دختر شدی همگروه
خرامان ازین شهر تا پیش کوه - بیامد بر پادشا چنگ زن
خرامان بسان بت برهمن - میانت چو غروست و بالا چو سرو
خرامان شده سرو همچون تذرو - خرامان بیامد به شهر صطخر
که شاهنشهان را بدان بود فخر - وزانجا خرامان بیامد بدر
خرد یافته موبد پرهنر - خرامان همی رفت بهرام گور
یکی خانه دید آسمانش بلور - چو بنمود و برگشت و بهرام رفت
خرامان بدان بیشهی کرگ تفت - خرامان بران بزمگاه آمدند
به شادی همه نزد شاه آمدند - چو بشنید مزدک زمین بوس داد
خرامان بیامد ز پیش قباد - برفتند هر دو برابر ز مرو
خرامان چو زیر گل اندر تذرو - وزان بیشه پویان به راه آمدند
خرامان به نزدیک شاه آمدند - دو فرزند مهبود هر بامداد
خرامان شدندی برشاه راد - چوبشنید خسرو بپیمود راه
خرامان بیامد به پیش سپاه - چو خورشید شیرین به پیش اندرون
خرامان به بالای سیمین ستون - بیامد خرامان ز جای نشست
کمر بر میان بست و نیزه بدست - همه موبدان برگرفتند راه
خرامان برفتند نزدیک شاه - ندیدند چیزی جز از بید و سرو
خرامان به زیر گل اندر تذرو