«محراب» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «محراب» در غزلیات حافظ شیرازی
- در صومعه زاهد و در خلوت صوفی
جز گوشه ابروی تو محراب دعا نیست - در خرقه زن آتش که خم ابروی ساقی
بر می شکند گوشه محراب امامت - محراب ابرویت بنما تا سحرگهی
دست دعا برآرم و در گردن آرمت - پس از چندین شکیبایی شبی یا رب توان دیدن
که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت - نماز در خم آن ابروان محرابی
کسی کند که به خون جگر طهارت کرد - بجز ابروی تو محراب دل حافظ نیست
طاعت غیر تو در مذهب ما نتوان کرد - در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد
حالتی رفت که محراب به فریاد آمد - واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند
چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند - حافظ ار میل به ابروی تو دارد شاید
جای در گوشه محراب کنند اهل کلام - ابروی یار در نظر و خرقه سوخته
جامی به یاد گوشه محراب می زدم - در مسجد و میخانه خیالت اگر آید
محراب و کمانچه ز دو ابروی تو سازم - گر ببینم خم ابروی چو محرابش باز
سجده شکر کنم و از پی شکرانه روم - می ترسم از خرابی ایمان که می برد
محراب ابروی تو حضور نماز من - حافظ ار در گوشه محراب می نالد رواست
ای نصیحتگو خدا را آن خم ابرو ببین - تو کافردل نمی بندی نقاب زلف و می ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو - ابروی دوست گوشه محراب دولت است
آن جا بمال چهره و حاجت بخواه از او - جنابش پارسایان راست محراب دل و دیده
جبینش صبح خیزان راست روز فتح و فیروزی - حافظا سجده به ابروی چو محرابش بر
که دعایی ز سر صدق جز آن جا نکنی - سعدی شیرازی
- «محراب» در غزلیات سعدی شیرازی
- هر پارسا را کان صنم در پیش مسجد بگذرد
چشمش بر ابرو افکند باطل کند محراب را - ای دیده عاشقان به رویت
چون روی مجاوران به محراب - نقش نامت کرده دل محراب تسبیح وجود
تا سحر تسبیح گویان روی در محراب داشت - به نماز آمده محراب دو ابروی تو دید
دلش از دست ببردند و به زنار برفت - هر که چیزی دوست دارد جان و دل بر وی گمارد
هر که محرابش تو باشی سر ز خلوت برنیارد - ندانم ابروی شوخت چگونه محرابیست
که گر ببیند زندیق در نماز آید - زین سبب خلق جهانند مرید سخنم
که ریاضت کش محراب دو ابروی توام - مرا روی تو محرابست در شهر مسلمانان
و گر جنگ مغل باشد نگردانی ز محرابم - گر به مسجد روم ابروی تو محراب منست
ور به آتشکده زلف تو چلیپا دارم - زان گه که مرا روی تو محراب نظر شد
از دست زبان ها به تحمل چو ستونم - محتسب گو تا ببیند روی دوست
همچو محرابی و من چون عابدی - تا دل به مهرت داده ام در بحر فکر افتاده ام
چون در نماز استاده ام گویی به محرابم دری - مولوی
- «محراب» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- مرا در سایهات ای كعبه جان
به هر مسجد ز خورشیدست محراب - بحمدالله به عشق او بجستیم
از این تنگی كه محراب و چلیپاست - بار دگر از قبله روان گشت رسالت
در گوش محمد چو به محراب درآمد - دو چشم عاشقان بیدار تا روز
همه شب سوی آن محراب رفتند - دلم پر گشت از مهری كه بر چشمت از او مهری
اگر در پیش محرابم وگر كنج خراباتم - تا شب و روز در نماز آیم
ای خیال خوش تو محرابم - دوش خوابی دیدهام خود عاشقان را خواب كو
كاندرون كعبه میجستم كه آن محراب كو - این نیم شبان كیست چو مهتاب رسیده
پیغامبر عشق است ز محراب رسیده - محراب بسی دیدی در وی بنگنجیدی
اندر نظر حربی بشكافد محرابی - كو ره چو در این آبی كو سجده چو محرابی
نی ظالم و نی تایب نی ذاكر و نی ساهی - چه حریصی كه مرا بیخور و بیخواب كنی
دركشی روی و مرا روی به محراب كنی - «محراب» در دیوان شمس - رباعیات مولوی