غزل شماره ۱۱۹۷
اگر آتش است یارت تو برو در او همی‌سوز
به شب فراق سوزان تو چو شمع باش تا روز
تو مخالفت همی‌كش تو موافقت همی‌كن
چو لباس تو درانند تو لباس وصل می‌دوز
به موافقت بیابد تن و جان سماع جانی
ز رباب و دف و سرنا و ز مطربان درآموز
به میان بیست مطرب چو یكی زند مخالف
همه گم كننده ره را چو ستیزه شد قلاوز
تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید
تو یكی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز
كه یكی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر
كه به است یك قد خوش ز هزار قامت كوز
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- به قرار تو او رسد كه بود بی‌قرار تو
- قلم از عشق بشكند چو نویسد نشان تو
- نمی‌گفتی مرا روزی كه ما را یار غاری تو
- اندر میان جمع چه جان است آن یكی
- منگر به هر گدایی كه تو خاص از آن مایی
نظرات نوشته شده