غزل شماره ۱۳۳

خیال روی توام دوش در نظر می گشت

وجود خسته ام از عشق بی خبر می گشت

همای شخص من از آشیان شادی دور

چو مرغ حلق بریده به خاک بر می گشت

دل ضعیفم از آن کرد آه خون آلود

که در میانه خونابه جگر می گشت

چنان غریو برآورده بودم از غم عشق

که بر موافقتم زهره نوحه گر می گشت

ز آب دیده من فرش خاک تر می شد

ز بانگ ناله من گوش چرخ کر می گشت

قیاس کن که دلم را چه تیر عشق رسید

که پیش ناوک هجر تو جان سپر می گشت

صبور باش و بدین روز دل بنه سعدی

که روز اولم این روز در نظر می گشت

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.