تا کیم انتظار فرمایی
وقت آن نامد که روی بنمایی
اگرم زنده باز خواهی دید
رنجه شو پیشتر چرا نایی
عمر کوته ترست از آن که تو نیز
در درازی وعده افزایی
از تو کی برخورم که در وعده
سپری گشت عهد برنایی
نرسیدیم در تو و نرسد
هیچ بیچاره را شکیبایی
به سر راهت آورم هر شب
دیده ای در وداع بینایی
روز من شب شود و شب روزم
چون ببندی نقاب و بگشایی
بر رخ سعدی از خیال تو دوش
زرگری بود و سیم پالایی