«قارون» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «قارون» در غزلیات حافظ شیرازی
- هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی
کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را - گنج قارون که فرو می شود از قهر هنوز
خوانده باشی که هم از غیرت درویشان است - ز بیخودی طلب یار می کند حافظ
چو مفلسی که طلبکار گنج قارون است - احوال گنج قارون کایام داد بر باد
در گوش دل فروخوان تا زر نهان ندارد - بدان کمر نرسد دست هر گدا حافظ
خزانه ای به کف آور ز گنج قارون بیش - من که ره بردم به گنج حسن بی پایان دوست
صد گدای همچو خود را بعد از این قارون کنم - چو گل گر خرده ای داری خدا را صرف عشرت کن
که قارون را غلط ها داد سودای زراندوزی - ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی
بی زر و گنج به صد حشمت قارون باشی - سعدی شیرازی
- «قارون» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «قارون» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- گاهی چو چه كن پست رو مانند قارون سوی گو
گه چون مسیح و كشت نو بالاروان سوی علا - گر زان كه تو قارونی در عشق شوی مفلس
ور زان كه خداوندی هم بنده شوی با ما - درویش فریدون شد هم كیسه قارون شد
همكاسه سلطان شد تا باد چنین بادا - اگر خزینه قارون به ما فروریزند
ز مغز ما نتوانند برد سودا را - مهتر تجار بودی خویش قارون مینمودی
خواب بود و آن فنا شد چونك از سر رفت خوابت - ز عین خار ببینی شكوفههای عجیب
ز عین سنگ ببینی كه گنج قارونست - جان عرشی سوی عیسی میرود
جان فرعونی به قارون میرود - ای دل برای دلخوشی زر و هنر چون میكشی
دیدی تو از زر و هنر بیخسف یك قارون خوش - بر روی و قفای مه سیلی زده حسن او
بر دبدبه قارون تسخر زده مسكینش - لنگری از گنج مادون بستهای بر پای جان
تا فروتر میروی هر روز با قارون خویش - چو گنج از خاك بیرون اوفتادم
كه گنجی بودم و قارون نبودم - نفس چون قارون ز سعی ما درون خاك شد
بعد از آن مردانه سوی گنج قارون تاختیم - همچو موسی ز درخت تو حریف نوریم
ما چرا عاشق برگ و زر قارون باشیم - شكافد نیز آن هامون نهنگ بحرفرسا را
كشد در قعر ناگاهان به دست قهر چون قارون - بر پشت فلك پری چو عیسی
و اندر بالا فرو چو قارون - ای فرورفته چو قارون در زمین
وی زمین را آسمان پنداشته - ور گنجهای لعل او یك گوشه بر پستی زدی
هر گوشه ویرانهای صد گنج قارون آمدی - گلیم موسی و هارون به از مال و زر قارون
چرا شاید كه بفروشی تو دیداری به دیناری - چو دررفتی در آن مخزن منزه از در و روزن
چو عیسی سوزنت گردد حجب چون گنج قارونی - گرفتم گنج قارونی به خوبی
چو موسی با ید بیضا چرایی - آن ز سحری تر نماید چون بگیری شاخ او
میبرد شاخش تو را با خواجه قارون تا ثری - مس هستیت چو موسی نه ز كیمیاش زر شد
چه غم است اگر چو قارون به جوال زر نداری - قارون مثال دلوی در قعر چه فروشد
عیسی به بام گردون بنمود خوش كمندی - مخزن قارون مخزن قارون اختر گردون ملك همایون
گر بدهد جان گر بدهد جان او نگزارد وام حبیبی - قارون نعمت طماع گردد
در بخشش تو گیرد گدایی - «قارون» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- فردوسی
- «قارون» در شاهنامه فردوسی