غزل شماره ۱۵۲
در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد
جلوه ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت
عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد
عقل می خواست کز آن شعله چراغ افروزد
برق غیرت بدرخشید و جهان برهم زد
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز
دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند
دل غمدیده ما بود که هم بر غم زد
جان علوی هوس چاه زنخدان تو داشت
دست در حلقه آن زلف خم اندر خم زد
حافظ آن روز طربنامه عشق تو نوشت
که قلم بر سر اسباب دل خرم زد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد
- راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
- دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
- دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
- المنه لله که در میکده باز است
نظرات نوشته شده