غزل شماره ۲۶۶
دلم رمیده لولی وشیست شورانگیز
دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز
فدای پیرهن چاک ماه رویان باد
هزار جامه تقوا و خرقه پرهیز
خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد
که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز
فرشته عشق نداند که چیست ای ساقی
بخواه جام و گلابی به خاک آدم ریز
پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر
به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز
فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی
که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز
بیا که هاتف میخانه دوش با من گفت
که در مقام رضا باش و از قضا مگریز
میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
- کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست
- راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
- شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت
- جز آستان توام در جهان پناهی نیست
نظرات نوشته شده