غزل شماره ۷۸
امشب به راستی شب ما روز روشنست
عید وصال دوست علی رغم دشمنست
باد بهشت می گذرد یا نسیم صبح
یا نکهت دهان تو یا بوی لادنست
هرگز نباشد از تن و جانت عزیزتر
چشمم که در سرست و روانم که در تنست
گردن نهم به خدمت و گوشت کنم به قول
تا خاطرم معلق آن گوش و گردنست
ای پادشاه سایه ز درویش وامگیر
ناچار خوشه چین بود آن جا که خرمنست
دور از تو در جهان فراخم مجال نیست
عالم به چشم تنگ دلان چشم سوزنست
عاشق گریختن نتواند که دست شوق
هر جا که می رود متعلق به دامنست
شیرین به در نمی رود از خانه بی رقیب
داند شکر که دفع مگس بادبیزنست
جور رقیب و سرزنش اهل روزگار
با من همان حکایت گاو دهلزنست
بازان شاه را حسد آید بدین شکار
کان شاهباز را دل سعدی نشیمنست
قلب رقیق چند بپوشد حدیث عشق
هرچ آن به آبگینه بپوشی مبینست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- کسی که روی تو دیدست حال من داند
- این بوی روح پرور از آن خوی دلبرست
- مرا از آن چه که بیرون شهر صحراییست
- به حسن دلبر من هیچ در نمی باید
- آن نه عشقست که از دل به دهان می آید
نظرات نوشته شده