زن، زندگی، آزادی
«سلام» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «سلام» در غزلیات حافظ شیرازی
- ای صاحب کرامت شکرانه سلامت
روزی تفقدی کن درویش بی نوا را - در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند
آدم بهشت روضه دارالسلام را - دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست - من و دل گر فدا شدیم چه باک
غرض اندر میان سلامت اوست - زاهد غرور داشت سلامت نبرد راه
رند از ره نیاز به دارالسلام رفت - یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
بازآید و برهاندم از بند ملامت - ای آن که به تقریر و بیان دم زنی از عشق
ما با تو نداریم سخن خیر و سلامت - به نوک خامه رقم کرده ای سلام مرا
که کارخانه دوران مباد بی رقمت - سلامت همه آفاق در سلامت توست
به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد - دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد - صد نامه فرستادم و آن شاه سواران
پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد - به بارگاه تو چون باد را نباشد بار
کی اتفاق مجال سلام ما افتد - شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست
گر راه زن تو باشی صد کاروان توان زد - زاهد از کوچه رندان به سلامت بگذر
تا خرابت نکند صحبت بدنامی چند - چنان زند ره اسلام غمزه ساقی
که اجتناب ز صهبا مگر صهیب کند - قاصد منزل سلمی که سلامت بادش
چه شود گر به سلامی دل ما شاد کند - من سرگشته هم از اهل سلامت بودم
دام راهم شکن طره هندوی تو بود - آرزومند رخ شاه چو ماهم حافظ
همتی تا به سلامت ز درم بازآید - شب وصل است و طی شد نامه هجر
سلام فیه حتی مطلع الفجر - منزل سلمی که بادش هر دم از ما صد سلام
پرصدای ساربانان بینی و بانگ جرس - زاهد از ما به سلامت بگذر کاین می لعل
دل و دین می برد از دست بدان سان که مپرس - پارسایی و سلامت هوسم بود ولی
شیوه ای می کند آن نرگس فتان که مپرس - دلدار که گفتا به توام دل نگران است
گو می رسم اینک به سلامت نگران باش - آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش - گر به سرمنزل سلمی رسی ای باد صبا
چشم دارم که سلامی برسانی ز منش - ای درگه اسلام پناه تو گشاده
بر روی زمین روزنه جان و در دل - بزمگاهی دل نشان چون قصر فردوس برین
گلشنی پیرامنش چون روضه دارالسلام - بشری اذ السلامه حلت بذی سلم
لله حمد معترف غایه النعم - صبح خیزی و سلامت طلبی چون حافظ
هر چه کردم همه از دولت قرآن کردم - زین سفر گر به سلامت به وطن بازرسم
نذر کردم که هم از راه به میخانه روم - صلاح از ما چه می جویی که مستان را صلا گفتیم
به دور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم - سلام کردم و با من به روی خندان گفت
که ای خمارکش مفلس شراب زده - پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا
فی بعدها عذاب فی قربها السلامه - در گوشه سلامت مستور چون توان بود
تا نرگس تو با ما گوید رموز مستی - مگذران روز سلامت به ملامت حافظ
چه توقع ز جهان گذران می داری - سلام الله ما کر اللیالی
و جاوبت المثانی و المثالی - عجب از وفای جانان که عنایتی نفرمود
نه به نامه پیامی نه به خامه سلامی - پیام دوست شنیدن سعادت است و سلامت
من المبلغ عنی الی سعاد سلامی - خوشا دمی که درآیی و گویمت به سلامت
قدمت خیر قدوم نزلت خیر مقام - گر امانت به سلامت ببرم باکی نیست
بی دلی سهل بود گر نبود بی دینی - سلامی چو بوی خوش آشنایی
بدان مردم دیده روشنایی - سعدی شیرازی
- «سلام» در غزلیات سعدی شیرازی
- یا رب تو آشنا را مهلت ده و سلامت
چندان که بازبیند دیدار آشنا را - همه سلامت نفس آرزو کند مردم
خلاف من که به جان می خرم بلایی را - ما ملامت را به جان جوییم در بازار عشق
کنج خلوت پارسایان سلامت جوی را - باید که سلامت تو باشد
سهلست ملامتی که بر ماست - بالای چنین اگر در اسلام
گویند که هست زیر و بالاست - عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست
کان که عاشق شد از او حکم سلامت برخاست - مجنون عشق را دگر امروز حالتست
کاسلام دین لیلی و دیگر ضلالتست - من بعد از این اگر به دیاری سفر کنم
هیچ ارمغانیی نبرم جز سلام دوست - نازنینا مکن آن جور که کافر نکند
ور جهودی بکنم بهره در اسلامم نیست - این همه سختی و نامرادی سعدی
چون تو پسندی سعادتست و سلامت - نشان راه سلامت ز من مپرس که عشق
زمام خاطر بی اختیار من دارد - عقل را گفتم از این پس به سلامت بنشین
گفت خاموش که این فتنه دگر پیدا شد - مبادا ور بود غارت در اسلام
همه شیراز یغمای تو باشد - صنم اندر بلد کفر پرستند و صلیب
زلف و روی تو در اسلام صلیب و صنمند - اگر تو برشکنی دوستان سلام کنند
که جور قاعده باشد که بر غلام کنند - گو برو در پس زانوی سلامت بنشین
آن که از دست ملامت به فغان می آید - آن که هلاک من همی خواهد و من سلامتش
هر چه کند ز شاهدی کس نکند ملامتش - هر که هوا گرفت و رفت از پی آرزوی دل
گوش مدار سعدیا بر خبر سلامتش - زهی سعادت من کم تو آمدی به سلام
خوش آمدی و علیک السلام و الاکرام - گو به سلام من آی با همه تندی و جور
وز من بی دل ستان جان به جواب سلام - جوری که تو می کنی در اسلام
در ملت کافری ندیدم - پیشم از این سلامتی بود و دلی و دانشی
عشق تو آتشی بزد پاک بسوخت خرمنم - که تا باشم خیالت می پرستم
و گر رفتم سلامت می رسانم - تو مپندار کز این در به ملامت بروم
دلم این جاست بده تا به سلامت بروم - دیشب همه شب دست در آغوش سلامت
و امروز همه روز تمنای سلامی - بنده وارت به سلام آیم و خدمت بکنم
ور جوابم ندهی می رسدت کبر و منی - من ای صبا ره رفتن به کوی دوست ندانم
تو می روی به سلامت سلام من برسانی - گرم ز پای سلامت به سر دراندازی
ورم ز دست ملامت به جان بگردانی - ای ماه سروقامت شکرانه سلامت
از حال زیردستان می پرس گاه گاهی - خیام نیشابوری
- «سلام» در رباعیات خیام نیشابوری
- مولوی
- «سلام» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- بر گرد ماهش میتنم بیلب سلامش میكنم
خود را زمین برمیزنم زان پیش كو گوید صلا - رفتم به وادی دگر باقی تو فرما ای پدر
مر صابران را میرسان هر دم سلامی نو ز ما - تن را سلامتها ز تو جان را قیامتها ز تو
عیسی علامتها ز تو وصل قیامت وار را - میكشد آن شه رقمی دل به كفش چون قلمی
تازه كن اسلام دمیخواجه رها كن گله را - من ز سلام گرم او آب شدم ز شرم او
وز سخنان نرم او آب شوند سنگها - بوی سلام یار من لخلخه بهار من
باغ و گل و ثمار من آرد سوی جان صبا - بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را
از آن پیغامبر خوبان پیام آورد مستان را - برو ای راه ره پیما بدان خورشید جان افزا
از این مجنون پرسودا ببر آن جا سلامی را - گفتی كه سلام علیك بگرفت همه عالم
دل سجده درافتاده جان بسته كمر جانا - ای باد سلام ما بدو بر
كاندر دل ما از اوست غوغا - دانم كه سلامهای سوزان
آرد به حبیب عاشقان را - ای عشق برادرانه پیش آ
بگذار سلام سرسری را - چون بخواهد دل سلام آن یكی همچون عروس
مر زفاف صحبت داماد دشمن روی را - برو ای دل سبك رو به یمن به دلبر من
برسان سلام و خدمت تو عقیق بیبها را - من هم خموش كردم و رفتم عقیب گل
از من سلام و خدمت ریحان و لاله را - از ما سلام بادا بر ركن و بر حطیم
ای شوق ما به زمزم و آن منزل وفا - هر روز بامداد سلام علیكما
آن جا كه شه نشیند و آن وقت مرتضا - سوی مدرس خرد آیند در سال
كاین فتنه عظیم در اسلام شد چرا - سنبله با یاسمین گفت سلام علیك
گفت علیك السلام در چمن آی ای فتا - گوش من منتظر پیام تو را
جان به جان جسته یك سلام تو را - سلام علی قوم تنادی قلوبهم
بالسنه الاسرار شكرا له شكرا - زمن الصحو ندامه زمن السكر كرامه
خطر العشق سلامه ففتنا و فنینا - ز سلام خوش سلامان بكشم ز كبر دامان
كه شدست از سلامت دل و جان ما مطیب - علیكم سلامی من صمیم سریرتی
فانی كقلبی او سلامی لائب - به هر دم از زبان عشق بر ما
سلامست و سلامست و سلامست - گر لب ز سلام تو خموش است
بس هم سخن است با نهایت - ما مات تویم شمس تبریز
صد خدمت و صد سلام از مات - به خدا كت نگذارم كه روی راه سلامت
كه سر و پا و سلامت نبود روز قیامت - گفتا كه كیست بر در گفتم كمین غلامت
گفتا چه كار داری گفتم مها سلامت - گفتا كجاست ایمن گفتم كه زهد و تقوا
گفتا كه زهد چه بود گفتم ره سلامت - ای ماه روی از تو صد جور اگر بیاید
تن را بود چو خلعت جان را بود سلامت - هر دم سلام آرد كاین نامه از فلانست
گویی سلام و كاغذ در شهر ما گرانست - ای جان جان جانان از ما سلام برخوان
رحم آر بر ضعیفان عشق تو بیامانست - ای دل پاك تمام بر تو هزاران سلام
جمله خوبان غلام جمله خوبی تو راست - در این سلام مرا با تو دار و گیر جداست
دمی عظیم نهانست و در حجاب خداست - ز مستان سلامت ز رندان پیامت
كه قفل طرب را كلیدی كه نوشت - آن عید قربان را بگو وان شمع قرآن را بگو
وان فخر رضوان را بگو مستان سلامت میكنند - آن جا كه یك باخویش نیست یك مست آن جا بیش نیست
آن جا طریق و كیش نیست مستان سلامت میكنند - ای ابر خوش باران بیا وی مستی یاران بیا
وی شاه طراران بیا مستان سلامت میكنند - ای شه حسام الدین ما ای فخر جمله اولیا
ای از تو جانها آشنا مستان سلامت میكنند - رندان سلامت میكنند جان را غلامت میكنند
مستی ز جامت میكنند مستان سلامت میكنند - آن جان بیچون را بگو وان دام مجنون را بگو
وان در مكنون را بگو مستان سلامت میكنند - حیران كن و بیرنج كن ویران كن و پرگنج كن
نقد ابد را سنج كن مستان سلامت میكنند - در عشق گشتم فاشتر وز همگنان قلاشتر
وز دلبران خوش باشتر مستان سلامت میكنند - آن دام آدم را بگو وان جان عالم را بگو
وان یار و همدم را بگو مستان سلامت میكنند - شهری ز تو زیر و زبر هم بیخبر هم باخبر
وی از تو دل صاحب نظر مستان سلامت میكنند - غوغای روحانی نگر سیلاب طوفانی نگر
خورشید ربانی نگر مستان سلامت میكنند - آن بحر مینا را بگو وان چشم بینا را بگو
وان طور سینا را بگو مستان سلامت میكنند - آن میر مه رو را بگو وان چشم جادو را بگو
وان شاه خوش خو را بگو مستان سلامت میكنند - افسون مرا گوید كسی توبه ز من جوید كسی
بی پا چو من پوید كسی مستان سلامت میكنند - آن توبه سوزم را بگو وان خرقه دوزم را بگو
وان نور روزم را بگو مستان سلامت میكنند - آن میر غوغا را بگو وان شور و سودا را بگو
وان سرو خضرا را بگو مستان سلامت میكنند - ای آرزوی آرزو آن پرده را بردار زو
من كس نمیدانم جز او مستان سلامت میكنند - ای جان جان ای جان جان مستان سلامت میكنند
یك مست این جا بیش نیست مستان سلامت میكنند - ای آرزوی آرزو مستان سلامت میكنند
آن پرده را بردار زو مستان سلامت میكنند - رو آن ربابی را بگو مستان سلامت میكنند
وان مرغ آبی را بگو مستان سلامت میكنند - وان میر ساقی را بگو مستان سلامت میكنند
وان عمر باقی را بگو مستان سلامت میكنند - وان میر غوغا را بگو مستان سلامت میكنند
وان شور و سودا را بگو مستان سلامت میكنند - ای مه ز رخسارت خجل مستان سلامت میكنند
وی راحت و آرام دل مستان سلامت میكنند - مستی سلامت میكند پنهان پیامت میكند
آن كو دلش را بردهای جان هم غلامت میكند - ای نیست كرده هست را بشنو سلام مست را
مستی كه هر دو دست را پابند دامت میكند - ای نیست كرده هست را بشنو سلام مست را
مستی كه هر دو دست را پابند دامت میكند - از لب سلامت ای احد چون برگ بیرون میجهد
اندازه لب نیست این این لطف عامت میكند - مستی سلامت میكند پنهان پیامت میكند
آن كو دلش را بردهای جان هم غلامت میكند - باغ سلام میكند سرو قیام میكند
سبزه پیاده میرود غنچه سوار میرسد - این یگانه نه دوگانهست كه از وی برهی
به سلام و به تشهد نرهد جان ز شهود - نه به تحریمه درآمد نه به تحلیله رود
نه به تكبیره ببست و نه سلامش بگشود - تیره صبحی كه مرا از تو سلامی نرسد
تلخ روزی كه ز شهد تو بیانی نرسد - معدوم وار بنشین زیرا كه در نماز
داد سلام نبود الا كه در قعود - گر عید وصل تست منم خود غلام عید
بهر تست خدمت و سجده و سلام عید - سلام و خدمت كردم مرا بگفت كه چونی
مهم مس چه برآید چو كیمیا نگذارد - به روحهای مقدس ز من سلام برید
به عاشقان مقدم ز من پیام برید - سرك فروكش و كنج سلامتی بنشین
ز دست كوته ناید هوای سرو بلند - چه جای مال و چه نام نكو و حرمت و بوش
چه خان و مان و سلامت چه اهل و یا فرزند - هزار خانه به تاراج برد و خوش قنقیست
سلامتی همه تاراج آن سلام بود - سلام و خدمت كردم بگفتیم چونی
چنان بود مس مسكین كه كیمیا خواهد - سلام بر تو كه سین سلام بر تو رسید
سلام گرد جهان گشت جز تو نپسندید - بگرد بام تو گردان كبوتران سلام
كه بیپناه تو كس را نشاید آرامید - دو سه قدم به سوی باغ عشق كس ننهاد
كه صد سلامش از آن باغبان نمیآید - هل طرب یا غلام فاملا كاس المدام
انت بدار السلام ساكن قصر مشید - تا در شراب آغشتهام بیشرم و بیدل گشتهام
اسپر سلامت نیستم در پیش تیغم چون سپر - ای عشق چست معتمد مستی سلامت میكند
بشنو سلام مست خود دل را مكن همچون حجر - خوش خبران غلام تو رطل گران سلام تو
چون شنوند نام تو یاوه كنند پا و سر - زهی نصرت كه مر اسلام را داد
زهی ملكی كه استانید آخر - صد سلام و بندگی ای جان از این مستان بخوان
جام زرین پیش آر و سیم بر ای سیمبر - گر سلامی از لب شیرین او داری بگو
ور پیامی از دل سنگین او داری بیار - كفر و اسلام كنون آمد و عشق از ازلست
كافری را كه كشد عشق ز كفار مگیر - پا به مردی فشردی سر سلامت ببردی
رفت دستار بستان شصت دستار دیگر - سلام من شنوی در لحد خبر شودت
كه هیچ وقت نبودی ز چشم من مستور - بر تو و برگرد تو هر كس كه هست
دم به دم از عرش سلامی دگر - ای خواجه من آغشتهام بیشرم و بیدل گشتهام
اسپر سلامت نیستم در پیش تیغم چون سپر - بیا بیا به شرابی و ساقیی كه مپرس
درآ درآ بر آن شاه خوش سلام مترس - باده خوری مست شوی بیدل و بیدست شوی
بیست سلامت بودش دركشدش خوش خوردش - بشنو از جان سلام تا برهی از كلام
بنگر در نقش گر تا برهی از نقوش - آن لحظه كه بیرونم عالم ز سلامم پر
وان لحظه كه در غارم با یار سلام علیك - هر اول روز ای جان صد بار سلام علیك
در گفتن و خاموشی ای یار سلام علیك - امسال ز ماه تو چندان خوش و خرم شد
كز كبر نمیگوید بر پار سلام علیك - چون صنع و نشان او دارد همه صورتها
ای مور شبت خوش باد ای مار سلام علیك - از جان همه قدوسی وز تن همه سالوسی
وز گل همه جباری وز خار سلام علیك - از لذت زخمه تو این چنگ فلك بیخود
سر زیر كند هر دم كای تار سلام علیك - داوود تو را گوید بر تخت فدیناكم
منصور تو را گوید بر دار سلام علیك - من تركم و سرمستم تركانه سلح بستم
در ده شدم و گفتم سالار سلام علیك - مرغان خلیلی هم سررفته و پركنده
آورده از آن عالم هر چار سلام علیك - مشتاق تو را گوید بیطمع سلام از جان
محتاج همت گوید ناچار سلام علیك - بنهاد یكی صهبا بر كف من و گفتا
این شهره امانت را هشدار سلام علیك - بس سیل سخن راندم بس قارعه برخواندم
از كار فروماندم ای كار سلام علیك - شاهان چو سلام تو با طبل و علم گویند
در زیر زبان گوید بیمار سلام علیك - گفتم من دیوانه پیوسته خلیلانه
بر مالك خود گویم در نار سلام علیك - چون باده جان خوردم ایزار گرو كردم
تا مست مرا گوید ای زار سلام علیك - سلام خشك نباشد خصوص از شاهان
هزار خلعت و هدیهست با سلام علیك - ایا كسی كه هزاران هزار جان و روان
همیكشند ز هر سو تو را سلام علیك - چنانك كرد خداوند در شب معراج
به نور مطلق بر مصطفی سلام علیك - به وقت خواندن آن نامههای خون آلود
بخوان ز جانب این آشنا سلام علیك - زهی سلام كه دارد ز نور دنب دراز
چنین بود چو كند كبریا سلام علیك - تو میخرامی و خورشید و ماه در پی تو
همیدوند كهای خوش لقا سلام علیك - گذشت این همه ای دوست ماجرا بشنو
ولیك پیشتر از ماجرا سلام علیك - به خاك پای تو هر دم همیكنند پیغام
هزار چشم كه ای توتیا سلام علیك - تو تیزگوش تری از همه كه هر نفست
ز غیب میرسد از انبیا سلام علیك - ایا هوای تو در جانها سلام علیك
غلام میخری ارزان بها سلام علیك - من ز غیرت سلام تو پوشم
تا نداند دهان سلام علیك - دی كه بگذشت روی واپس كرد
كای ز هجرت فغان سلام علیك - چون ببستم دهان سلامت شد
جانب گلستان سلام علیك - روز فردا ز عشق تو گوید
زوترم دررسان سلام علیك - ای صلاح جهان صلاح الدین
بر تو تا جاودان سلام علیك - گوش پنهان كجاست تا شنود
از جهان نهان سلام علیك - هر سلامی كه در جهان شنوی
چون صداییست زان سلام علیك - ای ظریف جهان سلام علیك
ای غریب زمان سلام علیك - زین صدا درگذر برابر كوه
تا ببینی عیان سلام علیك - ای سلام تو درنگنجیده
در خم آسمان سلام علیك - ای ظریف جهان سلام علیك
ان دائی و صحتی بیدیك - حلقه دل زدم شبی در هوس سلام دل
بانگ رسید كیست آن گفتم من غلام دل - ای با من و پنهان چو دل از دل سلامت می كنم
تو كعبهای هر جا روم قصد مقامت می كنم - گوید سلام علیك هی آوردمت صد نقل و می
من شاهم و شاهنشهم پرده سپاهان می زنم - ای خواجه سلام علیك من عزم سفر دارم
وز بام فلك پنهان من راه گذر دارم - عشق تو و آنگهی سلامت
ای دشمن ننگ و دشمن نام - در قعدهام سلامی ای جان گزین من كن
تا بیسلام نبود این قعده اخیرم - گفت جهان سلیم چیست خبر ای نسیم
گفت ندارم ز بیم جز نفسی والسلام - هر كی بمیرد شود دشمن او دوستكام
دشمنم از مرگ من كور شود والسلام - این دم مست توام رطل دگر دردهم
تا بشوم محو تو از دو جهان والسلام - بكن سلام كه تسلیم ابتلای توییم
بپرس گرم كه افسرده دم سردیم - اگر زمین و فلك را پر از سلام كنیم
وگر سگان تو را فرش سیم خام كنیم - به حق آنك بخواندی مرا ز گوشه بام
اشارتی كه بكردی به سر به جای سلام - چو گم كنیم من و عشق خویشتن در می
بیاید آن شه تبریز شمس دین كه سلام - ز جیب خویش بجو مه چو موسی عمران
نگر به روزن خویش و بگو سلام سلام - بكرد بر خور و بر خواب چارتكبیری
هر آن كسی كه بر او كرد عشق نیم سلام - وافقونا وافقونا فی طریق الاتحاد
انما نحن كنهر فرقوه و السلام - علی اهل نجد الثنا و سلام
و عیشتنا فی غیرهم لحرام - بر نام و نشان او رفتم به دكان او
گفتم كه سلام علیك ای سرو بلند ای جان - ای شاه هر چه مردند رندان سلام كردند
مستند و می نخوردند آن سو یكی گذر كن - دارالسلام ما را دارالملام كردی
دارالملام ما را دارالسلام گردان - از من گریز تا تو هم در بلا نیفتی
بگزین ره سلامت ترك ره بلا كن - جانا بیار باده و بختم تمام كن
عیش مرا خجسته چو دارالسلام كن - آمد امروز یار گفت سلام علیك
چرخ و زمین را مجو از نفسش آن زمان - خبر ندارد پالانیی از این لذت
سپر سلامت و محروم و بیبها و ثمن - رو مسلمان سپر سلامت باش
جهد میكن به پارسا بودن - نكرده بندگان او را سلامی
بر ایشان كرده از اول سلام او - در خلاصه عشق آخر شیوه اسلام كو
در كشوف مشكلاتش صاحب اعلام كو - چو رسد سبزجامهها به سوی باغ و نامهها
شنو از صحن بامها كه سلام علیكم - چو خیالیت بست ره بمكن سوی او نگه
تو روان شو به پیشگه كه سلام علیكم - زهرتان را شكر كنم زنگتان را گهر كنم
كارتان همچو زر كنم كه سلام علیكم - تو چرا آب و روغنی كه سلامی نمیكنی
چه شود گر كفی زنی كه سلام علیكم - اگر از نیك و بد مرا نكند شه مدد مرا
ز لبش این رسد مرا كه سلام علیكم - چو بخندد نهالها ز ریاحین و لالهها
شنو از مرغ نالهها كه سلام علیكم - چو در این كوی نیست كس نه ز دزدان و نی عسس
تو همین گو همین و بس كه سلام علیكم - تنتان را چو جان كنم دلتان را جوان كنم
عیبتان را نهان كنم كه سلام علیكم - هله دیوانه لولیا به عروسی ما بیا
لب چون قند برگشا كه سلام علیكم - تو رها كن فن و هنر كه ندارد كلك خبر
بخوریمش بدین قدر كه سلام علیكم - چو ز مستی زنم دمی رمد از رشك پرغمی
نبدی این نگفتمی كه سلام علیكم - بجه از دام و دانهها و از این مات خانهها
بشنو ز آسمانها كه سلام علیكم - ز عدم بس چریدهای سوی دل بس دویدهای
ز فلك بس شنیدهای كه سلام علیكم - شفقت را قرین كنی كرم و آفرین كنی
سر و ریش این چنین كنی كه سلام علیكم - هله ای یار ماه رو دل هر عقربی مجو
غزل خویشتن بگو كه سلام علیكم - ز كی داری لب و سخن ز شهنشاه امر كن
به همان سوی روی كن كه سلام علیكم - شفقت چون فزون كند به خودت رهنمون كند
ز دلت سر برون كند كه سلام علیكم - چو امیدت به ما بود زاغ گیری هما بود
همه عذرت وفا بود كه سلام علیكم - چو گشاید در سرا تو مگو هیچ ماجرا
رو ترش كن ز در درآ كه سلام علیكم - هله مرحوم امتان هله ای عشق همتان
بستردیم جرمتان كه سلام علیكم - چو ز صورت برون روی به مقامات معنوی
تو ز شش سوی بشنوی كه سلام علیكم - چو گل سرخ در چمن بفروزد رخ و ذقن
نگرد جانب سمن كه سلام علیكم - چو درآید ترش ترش تو بدو پیش او خمش
غضبش را بدین بكش كه سلام علیكم - هله ای طالب سمو بگداز از غمش چو مو
بگشا راز با همو كه سلام علیكم - چو تویی میر زاهدان قمر و فخر عابدان
شنو اكنون ز شاهدان كه سلام علیكم - چو نگنجی در آن گره مگریز و سپس مجه
چو فقیران سری بنه كه سلام علیكم - حدیث عاشقان پایان ندارد
فنستكفی بهذا و السلام - ای جوشش می از تو وی شكر نی از تو
وز هر دو تویی خوشتر از مات سلام الله - ای نور پسندیده وی سرمه هر دیده
احسنت زهی منظر از مات سلام الله - شمس الحق تبریزی در لخلخه آمیزی
هم مشكی و هم عنبر از مات سلام الله - ای صورت روحانی وی رحمت ربانی
بر ممن و بر كافر از مات سلام الله - چون ماه تمام آیی و آن گاه ز بام آیی
ای ماه تو را چاكر از مات سلام الله - ای غایب بس حاضر بر حال همه ناظر
وی بحر پر از گوهر از مات سلام الله - ای شاهد بینقصان وی روح ز تو رقصان
وی مستی تو در سر از مات سلام الله - ای غایب از این محضر از مات سلام الله
وی از همه حاضرتر از مات سلام الله - صورت چه كم آید چه برد جان به سلامت
موزه چه كم آید چو بود پای رهیده - ز بس پیوستگی بیگانه باشیم
سلامم زان نكردی بر سر راه - عشوه و مكر زمانه نپذیرد گوشی
كه سلام از لب آن یار بود بشنیده - ساقی غیب بینی پیدا سلام كرده
پیمانه جام كرده پیمان من گرفته - كه لشكرهای اسلام شه ما را درون قدس
ز نصرتهای یزدانی بر آن افرنگ هنگستی - خنك آن كاروانی كان سلامت با وطن آید
غنیمت برده و صحت و بختش همعنانستی - خفیر ارجعی با او بشیر ابشروا بر ره
سلام شاه میآرند و جان دامن كشانستی - چو دید آن طره كافر مسلمان شد مسلمانی
صلا ای كهنه اسلامان به مهمانی به مهمانی - دل ایمان ز تو شادان زهی استاد استادان
تو خود اسلام اسلامی تو خود ایمان ایمانی - سلام علیك ای خواجه بهانه چیست این ساعت
نه دریایی و دریادل نه ساقی و خداوندی - ز مخدومی شمس الدین تبریزی بیابد جان
خلاصه نور ایمانی صفای جان اسلامی - چه جای نور اسلام است كه نورانی و روحانی
شود واله اگر پیدا شود از دفترش لامی - ای خواجه سلام علیك از زحمت ما چونی
ای معدن زیبایی وی كان وفا چونی - پیغام و سلام ما ای باد بگو با دل
با این همه بیبرگی داوودنوا چونی - سلام علیك ای مقصود هستی
هم از آغاز روز امروز مستی - اگر كفر است اگر اسلام بشنو
تو یا نور خدایی یا خدایی - لاحول كن و ره سلامت گیر
مندیش از آن جمال و زیبایی - تا داد سلامتی ندادی
كی كرد سلام زندگانی - دشمن اسلام زلف كافرت ما را بگفت
دور شو گر ممنی و پیشم آ گر كافری - خنك آن دم كه شب هجر بگوید كه شبت خوش
خنك آن دم كه سلامی كند آن نور بهاری - ز سلام پادشاهان به خدا ملول گردد
چو شنید نیكبختی ز تو سرسری سلامی - برسان سلام جانم تو بدان شهان ولیكن
تو كسی به هش نیابی كه سلامشان رسانی - صنما تو همچو آتش قدح مدام داری
به جواب هر سلامی كه كنند جام داری - چو سلام تو شنیدم ز سلامتی بریدم
صنما هزار آتش تو در آن سلام داری - از كوی بینشانش زان سوی جهل و دانش
وز جان جان جانش عشق آمدت سلامی - گر حسن حسن او است كجا عافیت كجا
با غمزههای آتش او كو سلامتی - دانم ز شمس دین است تو را این همه وفا
تبریز این سلام بر جان ما بری - خواجه سلام علیك گنج وفا یافتی
دل به دلم نه كه تو گمشده را یافتی - هم تو سلام علیك هم تو علیك السلام
طبل خدایی بزن كاین ز خدا یافتی - گم شدهام من ز خویش گر تو بیابی مرا
زود سلامش رسان گو كه خوشی خوشتری - ببرد او به سلامت میان چندین باد
به ظلمت لحد خود چراغ ایمانی - دل و جان غلامت چو رسد سلامت
تو دو صد چنین را صنما سزایی - چو از بامداد او سلامی بداد او
مرا از سلامش ابد شد جوانی - جان مایی و شمع مجلس ما
السلام علیك خوش هستی - باد جاوید بر مسلمانان
سایهات كفتاب اسلامی - میرسانم سلام و خدمتها
كه رهی را ولی انعامی - میگو تو هرچه خواهی، فرمانروا و شاهی
سلمت یا عزیزی، یا صاحبالسلام - الا حریم لیلی، علیكم سلامی
ادرتم علینا صفیةالمدام - «سلام» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- از کفر و ز اسلام برون صحرائیست
ما را به میان آن فضا سودائیست - عارف چو بدان رسید سر را بنهد
نه کفر و نه اسلام و نه آنجا جائیست - دی باغ ز وی شکر سلامت میکرد
بر روی شکوفهها علامت میکرد - عشق تو سلامت ز جهان میببرد
هجر تو اجل گشته که جان میببرد - امشب که همی رسد ز دلدار سلام
بر دیده و دل خواب حرامست حرام - املا قدحا وهات یا خیر غلام
کی یسکرنا ثم علیالدهر سلام - رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین
نه کفر و نه اسلام و نه دنیا و نه دین - گر تو نکنی سلام ما را در پی
چون جمله نشاطی و سلامی چون می - فردوسی
- «سلام» در شاهنامه فردوسی